Переводы „przymiotnik“ в словаре польско » немецкий

przymiotnik <род. ‑a, мн. ‑i> [pʃɨmjotɲik] СУЩ. м. ЛИНГВ.

przymiotnik

Adjektiv ср.

Примеры со словом przymiotnik

przymiotnik relacyjny ЛИНГВ.

Relativadjektiv ср.

przymiotnik odimiesłowowy

Partizipialadjektiv ср.

stopniować przymiotnik

ein Adjektiv steigern

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

W neapolitańskim, liczba mnoga tych rzeczowników i przymiotników, które kończą się we włoskim na -i, przybiera końcówkę -e: wł. aggettivi – neap.

pl.wikipedia.org

Przymiotnik stradom (y) mógł służyć do określania osoby tak jak łakomy (nie)widomy.

pl.wikipedia.org

Natomiast w pozycji predykatywnej przymiotnik odmienia się tylko przez: rodzaj i liczbę (a nie odmienia się przez określoność).

pl.wikipedia.org

Odmiana przymiotnika dzieli się na słabą i mocną.

pl.wikipedia.org

Analogicznie do zmian w odmianie rzeczownika uprościła się deklinacja przymiotników.

pl.wikipedia.org

Rzeczownik określający – nazwa części mowy mającej funkcję określającą dla rzeczowników, a jednocześnie właściwości gramatyczne charakterystyczne dla przymiotnika.

pl.wikipedia.org

Stopień wyższy przymiotników regularnych tworzy się przez dodanie końcówki „-m”, a najwyższy przez dodanie słowa „kõige” przed formą stopnia wyższego.

pl.wikipedia.org

Piemonckie rzeczowniki i przymiotniki rodzaju żeńskiego z końcówką -ica mają liczbę mnogą z końcówką -iche (podobnie jak we włoskim).

pl.wikipedia.org

Najczęściej przymiotniki miały przyrostki tematyczne *-o oraz atematyczne *-u i *-nt.

pl.wikipedia.org

W języku polskim przymiotnik kafkaesk tłumaczony jest najczęściej jako „kafkowska sytuacja”, chociaż zakres znaczeniowy tego przymiotnika zostaje w ten sposób bardzo uszczuplony.

pl.wikipedia.org