wiklina <род. ‑ny, мн. ‑ny> [viklina] СУЩ. ж.
1. wiklina (wierzba):
- wiklina
- Weidengebüsch ср.
2. wiklina мн. отсут. (ścięte pędy tych krzewów):
- wiklina
- Weidentrieb м.
- wiklina
- Weidenrute ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Ma zwykle formę prostopadłościennego kosza wykonanego z prętów i siatki stalowej (dawniej okrągłego, z wikliny), wypełnionego kamieniami lub żwirem.
pl.wikipedia.org Liczne warsztaty rzemieślnicze produkują wyroby z wikliny i odzież, następnie sprzedawane na bazarach ulicznych.
pl.wikipedia.org Wielkie tarcze germańskie, drewniane lub plecione z wikliny, były najczęściej czworokątne i pokryte skórą.
pl.wikipedia.org Najczęściej zbudowany jest z wikliny oplatającej ramę kosza (drewnianą lub stalową), posiada płozy ułatwiające lądowanie w przygodnym terenie.
pl.wikipedia.org Istnieją cztery metody korowania wikliny: moczarkowanie, pędzenie, gotowanie (warzenie) i parzenie.
pl.wikipedia.org