GEBROCHEN - Перевод немецкий на польский

I. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. перех., неперех., возвр. гл. irr

gebrochen pp von brechen

II. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. безл. irr

gebrochen pp von gebrechen

III. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ПРИЛ.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] НАРЕЧ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] ГЛ. безл. irr высок.

jdm gebricht es an etw дат.

nie staje komuś czegoś alt, высок.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. перех. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [св. z‑]

brechen Brot

przełamywać [св. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig разг.

sich дат. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen разг.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [св. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [св. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [св. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [св. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [св. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [св. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [св. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen высок. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [св. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [св. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [св. odbić]

II. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. неперех. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [св. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [св. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce ср. mi się kraje

auf Biegen und Brechen разг.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen разг.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [св. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [св. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś разг.

5. brechen +haben разг. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [св. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. возвр. гл. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [св. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [св. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [св. odbić] się

I. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. перех. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [св. z‑]

brechen Brot

przełamywać [св. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig разг.

sich дат. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen разг.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [св. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [св. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [св. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [св. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [св. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [св. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [св. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen высок. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [св. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [св. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [св. odbić]

II. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. неперех. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [св. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [св. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce ср. mi się kraje

auf Biegen und Brechen разг.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen разг.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [св. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [св. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś разг.

5. brechen +haben разг. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [св. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III. brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. возвр. гл. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [св. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [св. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [св. odbić] się

I. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. перех., неперех., возвр. гл. irr

gebrochen pp von brechen

II. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. безл. irr

gebrochen pp von gebrechen

III. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ПРИЛ.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III. gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] НАРЕЧ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

Запись в OpenDict

brechen ГЛ.

brechen

(o dzikach) ryć ziemię w poszukiwaniu żeru

Präsens

ich	breche
du	brichst
er/sie/es	bricht
wir	brechen
ihr	brecht
sie	brechen

Präteritum

ich	brach
du	brachst
er/sie/es	brach
wir	brachen
ihr	bracht
sie	brachen

Perfekt

ich	habe	gebrochen
du	hast	gebrochen
er/sie/es	hat	gebrochen
wir	haben	gebrochen
ihr	habt	gebrochen
sie	haben	gebrochen

Plusquamperfekt

ich	hatte	gebrochen
du	hattest	gebrochen
er/sie/es	hatte	gebrochen
wir	hatten	gebrochen
ihr	hattet	gebrochen
sie	hatten	gebrochen

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

Sie soll den Menschen begreiflich machen, dass man allein durch ein Lächeln den Kampfwillen des Gegners brechen kann und dadurch Blutvergießen vermeidet.

de.wikipedia.org

Allerdings brechen die Drähte leicht wieder an der starren Lötstelle.

de.wikipedia.org

Der die Röslein wird brechen ab, das wird wohl tun ein junger Knab.

de.wikipedia.org

Bei zähen Werkstoffen sollte das Schneideisen nach jeder halben Umdrehung etwas zurückgedreht werden, damit die Späne brechen und nicht die Gewindegänge verstopfen.

de.wikipedia.org

Sie hat ihr Königinnenkleid durch einen mit Blumen, Verbenen und Salbei geschmückten Schleier vertauscht, der in der Lage ist, Zauber zu brechen.

de.wikipedia.org