I. ịrren [ˈɪrən] ГЛ. неперех.
II. ịrren [ˈɪrən] ГЛ. возвр. гл. +haben
| ich | irre | 
|---|---|
| du | irrst | 
| er/sie/es | irrt | 
| wir | irren | 
| ihr | irrt | 
| sie | irren | 
| ich | irrte | 
|---|---|
| du | irrtest | 
| er/sie/es | irrte | 
| wir | irrten | 
| ihr | irrtet | 
| sie | irrten | 
| ich | bin | geirrt | 
|---|---|---|
| du | bist | geirrt | 
| er/sie/es | ist | geirrt | 
| wir | sind | geirrt | 
| ihr | seid | geirrt | 
| sie | sind | geirrt | 
| ich | war | geirrt | 
|---|---|---|
| du | warst | geirrt | 
| er/sie/es | war | geirrt | 
| wir | waren | geirrt | 
| ihr | wart | geirrt | 
| sie | waren | geirrt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.