genö̱tigt ПРИЛ.
nö̱tigen [ˈnøːtɪgən] ГЛ. перех.
1. nötigen (drängen):
2. nötigen ЮРИД. (zwingen):
-  
 -  przymuszać [св. przymusić]
 
-  sie ist zur Mittäterschaft genötigt worden
 -  
 
| ich | nötige | 
|---|---|
| du | nötigst | 
| er/sie/es | nötigt | 
| wir | nötigen | 
| ihr | nötigt | 
| sie | nötigen | 
| ich | nötigte | 
|---|---|
| du | nötigtest | 
| er/sie/es | nötigte | 
| wir | nötigten | 
| ihr | nötigtet | 
| sie | nötigten | 
| ich | habe | genötigt | 
|---|---|---|
| du | hast | genötigt | 
| er/sie/es | hat | genötigt | 
| wir | haben | genötigt | 
| ihr | habt | genötigt | 
| sie | haben | genötigt | 
| ich | hatte | genötigt | 
|---|---|---|
| du | hattest | genötigt | 
| er/sie/es | hatte | genötigt | 
| wir | hatten | genötigt | 
| ihr | hattet | genötigt | 
| sie | hatten | genötigt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.