NARZUCIĆ - Перевод польский на немецкий

I. narzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] св. ГЛ. перех.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

überwerfen

narzucać płaszcz, sweter

umwerfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw вин. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

aufdrängen

narzucać tempo, wolę, warunki

aufzwingen

3. narzucać св. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II. narzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

narzucać się komuś z czymś

sich вин. jdm mit etw aufdrängen

I. rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. перех.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! ВОЕН.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana разг.

das reißt mich nicht vom Hocker разг.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw вин. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II. rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. неперех.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III. rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich вин. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich вин. werfen

rzucać

sich вин. stürzen

rzucać się na łóżko

sich вин. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać разг. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! разг.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich вин. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

Strukturę tę tworzą kupujący i sprzedający, którzy mogą być partnerami równorzędnymi lub też narzucać sobie nawzajem różne warunki, zależnie od “siły”, jaką dysponują.

pl.wikipedia.org

Strój wyjściowy kobiet niczym się nie różnił od stroju roboczego, narzucano tylko wełniane, brązowe chusty z frędzlami na ramiona.

pl.wikipedia.org

Ma otwartą formułę - nie narzuca tematu, problemu, techniki ani wieku uczestników.

pl.wikipedia.org

Nowa konstytucja, mająca wejść w życie od 2012 roku, narzuca całkowitą ochronę życia poczętego.

pl.wikipedia.org

Oskarżenie, że miała 42 razy więcej testosteronu niż narzuca norma zostało oddalone z powodu niewłaściwego potraktowania próbki moczu w portugalskim laboratorium.

pl.wikipedia.org