oprzeć [opʃetɕ]
oprzeć св. od opierać
I. opierać2 <‑ra; св. oprzeć> [opjeratɕ] ГЛ. перех.
II. opierać2 <‑ra; св. oprzeć> [opjeratɕ] ГЛ. возвр. гл.
1. opierać (stawiać opór):
2. opierać (wspierać się):
3. opierać (wykorzystywać jako podstawę):
4. opierać (mieć w kimś pomoc):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Któż mógłby się oprzeć wielbieniu takich cech w królewskiej siostrze, tak rzadkich nawet wśród kleryków i mnichów?
pl.wikipedia.org Obaj chcieli w swych rządach oprzeć się na wasalnych książętach i hrabiach, nie mieli wszak większego wpływu na ich działania.
pl.wikipedia.org Churchill był niewystarczający, aby oprzeć się pociskom kumulacyjnym lub niemieckim działom przeciwpancernym 75 mm i 88 mm.
pl.wikipedia.org W trzecim etapie należy oprzeć dłonie na biodrach i naciskać je tak mocno, aby odczuwane było napinanie się mięśni klatki piersiowej.
pl.wikipedia.org Dotyczy to w szczególności nieodmiennych części mowy, gdzie jedynym kryterium, na jakim można się oprzeć, jest kryterium składniowe i znaczeniowe.
pl.wikipedia.org