I . zapalać <‑la; св. zapalić> [zapalatɕ] ГЛ. перех.
1. zapalać (rozniecać ogień):
-
pocisk zapalający ВОЕН.
-
Brandgeschoss ср.
3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):
-
anknipsen разг.
4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):
II . zapalać <‑la; св. zapalić> [zapalatɕ] ГЛ. возвр. гл.
3. zapalać высок. (zaczynać błyszczeć, lśnić):
4. zapalać высок. (nabierać zapału, entuzjazmu):
5. zapalać высок. (doświadczać silnych uczuć):
-
entflammen высок.