ZRANIĆ - Перевод польский на немецкий

zranić [zraɲitɕ]

zranić св. od ranić

I. ranić <rani; прош. вр. rań; св. z‑> [raɲitɕ] ГЛ. перех.

1. ranić только св. (zranić):

ranić

verletzen

ranić

verwunden

morderca ranił go nożem

der Mörder м. hat ihn mit dem Messer verletzt

2. ranić только нсв. перенос. высок. (urażać):

ranić uczucia, dumę, ambicje

verletzen

ranić uczucia, dumę, ambicje

missachten

ranić serce

verletzen

ranić serce

brechen

ranić czyjeś uczucia

jds Gefühle verletzen

3. ranić (kaleczyć):

ranić

verletzen

ostra krawędź raniła palce

der scharfe Rand м. hat die Finger verletzt

II. ranić <rani; прош. вр. rań; св. z‑> [raɲitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. ranić только св. (skaleczyć się):

ranić

sich вин. verletzen

zranić się w palec

sich вин. am Finger verletzen

zranić się w palec

sich дат. den Finger verletzen

2. ranić только нсв. перенос. высок. (zadać ból):

ranić

sich вин. gegenseitig verletzen

małżonkowie ranią się przy okazji każdej sprzeczki

die Ehepartner м. мн. verletzen sich gegenseitig bei jedem Streit

3. ranić только нсв. (zostać skaleczonym):

ranić

verletzt werden

palce ranią się przy zrywaniu agrestu

die Finger м. мн. werden beim Stachelbeerpflücken verletzt

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

Ślimak ten, znany ze swej pięknej skorupy, może ostrym skrajem wieczka muszli zaatakować, a nawet zranić przeciwnika.

pl.wikipedia.org

Kiedy powstańcy ją zauważyli, zaczęli strzelać i zranili ją, gdy biegła z powrotem do jamy.

pl.wikipedia.org

Projektowane dzięki nowoczesnym technikom kije niedrewniane, rodzą obecnie liczne obawy, że siła uderzenia piłki po wybiciu może być na tyle duża by poważnie zranić miotacza.

pl.wikipedia.org

W dawnym prawie polskim mianem nawiązki określana była kara kompozycyjna za zranienie, ustalana w wysokości zależnej od pozycji społecznej sprawcy i zranionego (por. główszczyzna).

pl.wikipedia.org

Ptaki tego gatunku są terytorialne, broniąc gniazda mogą zranić intruza.

pl.wikipedia.org