PONS польский ↔ немецкий Переводчик

zachrzaniać <‑ia> [zaxʃaɲatɕ] ГЛ. неперех. разг.

1. zachrzaniać (dużo pracować):

zachrzaniać

schuften разг.

zachrzaniać w pracy

auf der Arbeit schuften [und rackern] разг.

2. zachrzaniać (iść szybko):

zachrzaniać

pesen разг.

zachrzaniać

flitzen разг.

zachrzaniać do szkoły

in die Schule flitzen разг.

zachcianka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [zaxtɕanka] СУЩ. ж. разг.

zachcianka

Laune ж.

zachcianka

Gelüst[e] ср. высок.

miewać zachcianki

[ab und zu] Gelüste haben

zachcianki ciążowe

Schwangerschaftsgelüste ntpl

I. zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ]

zachwiać св. od chwiać

II. zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] ГЛ. перех. св.

1. zachwiać перенос. (naruszyć porządek):

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

erschüttern

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

ins Wanken bringen разг.

2. zachwiać (spowodować chwianie):

zachwiać czymś

etw aus dem Gleichgewicht bringen

zachwiać czymś

etw ins Wanken bringen разг.

III. zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

1. zachwiać перенос. (stracić pewność):

zachwiać

erschüttert werden

zachwiać

ins Wanken geraten разг.

2. zachwiać (stracić równowagę):

zachwiać

aus dem Gleichgewicht gebracht werden

zachwiać

ins Wanken geraten разг.

coś zachwiało się w posadach

etw wurde in seinen Grundfesten erschüttert

I. chwiać <chwieje; прош. вр. chwiej; св. za‑> [xvjatɕ] ГЛ. перех.

chwiać czymś

etw hin und her bewegen [o. schütteln]

II. chwiać <chwieje; прош. вр. chwiej; св. za‑> [xvjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. chwiać:

chwiać (kołysać się)

[sch]wanken

chwiać (człowiek)

taumeln

chwiać (płomień)

lodern

chwiać (krzesło, stół)

wackeln

komuś grunt się chwieje pod nogami

jdm schwankt [o. schwindet] der Boden м. unter den Füßen

2. chwiać перенос.:

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

wanken

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

schwinden

chwiać się w posadach

in seinen Grundfesten erschüttert sein

3. chwiać (wahać się):

chwiać

schwanken

chwiać

unschlüssig sein

chwiać się w swoich przekonaniach

in seinen Überzeugungen schwanken

I. zachwalać <‑la> [zaxfalatɕ] ГЛ. перех.

zachwalać

[an]preisen

II. zachwalać <‑la> [zaxfalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

zachwalać

sich вин. [an]preisen

zachowanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [zaxovaɲe] СУЩ. ср.

1. zachowanie (postępowanie):

zachowanie

Verhalten ср.

zachowanie

Betragen ср.

przyzwoite zachowanie

anständiges Betragen

2. zachowanie (uchronienie):

zachowanie

Erhaltung ж.

zachowanie

Bewahrung ж.