Переводы „Impulsgeber“ в словаре англо » польский

impulsive [ɪmˈpʌlsɪv] ПРИЛ.

1. impulsive (without thinking):

impulsive

nieprzemyślany

impulsive gesture

odruchowy

2. impulsive (rapt):

impulsive

impulsywny

impulse [ˈɪmpʌls] СУЩ.

1. impulse (urge):

impulse

[nagła] ochota ж.

impulse

impuls м.

to do sth on impulse

robić [perf z-] coś spontanicznie

2. impulse ЭЛЕКТР., ФИЗ., БИОЛ.:

impulse

impuls м.

3. impulse (motive):

the impulse behind sth

powód м. czegoś

impulsion [ɪmˈpʌlʃən] СУЩ. мн. отсут.

impulsion → impulse

Смотри также impulse

impulse [ˈɪmpʌls] СУЩ.

1. impulse (urge):

impulse

[nagła] ochota ж.

impulse

impuls м.

to do sth on impulse

robić [perf z-] coś spontanicznie

2. impulse ЭЛЕКТР., ФИЗ., БИОЛ.:

impulse

impuls м.

3. impulse (motive):

the impulse behind sth

powód м. czegoś

impulsation СУЩ.

Статья, составленная пользователем

impulsation МЕД.

dopływ bodźców м.