I. aus|klin·ken ГЛ. перех.
- etw ausklinken
-
II. aus|klin·ken ГЛ. неперех.
- [sich вин.] ausklinken
-
I. ein|klin·ken [ˈainklɪŋkn̩] ГЛ. перех.
1. einklinken (mit der Klinke schließen):
- etw einklinken
-
II. ein|klin·ken [ˈainklɪŋkn̩] ГЛ. неперех.
| ich | klinke | aus |
|---|---|---|
| du | klinkst | aus |
| er/sie/es | klinkt | aus |
| wir | klinken | aus |
| ihr | klinkt | aus |
| sie | klinken | aus |
| ich | klinkte | aus |
|---|---|---|
| du | klinktest | aus |
| er/sie/es | klinkte | aus |
| wir | klinkten | aus |
| ihr | klinktet | aus |
| sie | klinkten | aus |
| ich | habe | ausgeklinkt |
|---|---|---|
| du | hast | ausgeklinkt |
| er/sie/es | hat | ausgeklinkt |
| wir | haben | ausgeklinkt |
| ihr | habt | ausgeklinkt |
| sie | haben | ausgeklinkt |
| ich | hatte | ausgeklinkt |
|---|---|---|
| du | hattest | ausgeklinkt |
| er/sie/es | hatte | ausgeklinkt |
| wir | hatten | ausgeklinkt |
| ihr | hattet | ausgeklinkt |
| sie | hatten | ausgeklinkt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.