irr ПРИЛ. НАРЕЧ.
irr → irre
I. ịrre [ˈɪrə] ПРИЛ.
3. irre alt, разг. (geistesgestört):
II. ịrre [ˈɪrə] НАРЕЧ.
1. irre (verstört):
I. ịrren [ˈɪrən] ГЛ. неперех.
II. ịrren [ˈɪrən] ГЛ. возвр. гл. +haben
| ich | irre |
|---|---|
| du | irrst |
| er/sie/es | irrt |
| wir | irren |
| ihr | irrt |
| sie | irren |
| ich | irrte |
|---|---|
| du | irrtest |
| er/sie/es | irrte |
| wir | irrten |
| ihr | irrtet |
| sie | irrten |
| ich | bin | geirrt |
|---|---|---|
| du | bist | geirrt |
| er/sie/es | ist | geirrt |
| wir | sind | geirrt |
| ihr | seid | geirrt |
| sie | sind | geirrt |
| ich | war | geirrt |
|---|---|---|
| du | warst | geirrt |
| er/sie/es | war | geirrt |
| wir | waren | geirrt |
| ihr | wart | geirrt |
| sie | waren | geirrt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.