übel|nehmenСТАР
übelnehmen → übel II.
I. übel [ˈyːbəl] ПРИЛ.
3. übel (ungut):
II. übel [ˈyːbəl] НАРЕЧ.
1. übel (unangenehm):
| ich | nehme | übel |
|---|---|---|
| du | nimmst | übel |
| er/sie/es | nimmt | übel |
| wir | nehmen | übel |
| ihr | nehmt | übel |
| sie | nehmen | übel |
| ich | nahm | übel |
|---|---|---|
| du | nahmst | übel |
| er/sie/es | nahm | übel |
| wir | nahmen | übel |
| ihr | nahmt | übel |
| sie | nahmen | übel |
| ich | habe | übelgenommen |
|---|---|---|
| du | hast | übelgenommen |
| er/sie/es | hat | übelgenommen |
| wir | haben | übelgenommen |
| ihr | habt | übelgenommen |
| sie | haben | übelgenommen |
| ich | hatte | übelgenommen |
|---|---|---|
| du | hattest | übelgenommen |
| er/sie/es | hatte | übelgenommen |
| wir | hatten | übelgenommen |
| ihr | hattet | übelgenommen |
| sie | hatten | übelgenommen |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.