Переводы „obligen“ в словаре польско » немецкий

oblig <род. ‑u, мн. ‑i> [oblik] СУЩ. м.

1. oblig:

oblig EKON, ФИНАНС.

Schuldschein м. ж.

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ж. высок.

oblig

Pflicht ж.

obligo [obligo] СУЩ. ср. неизм.

obligo ФИНАНС., ТОРГ.

Obligo ср.

obligo kredytowe

Kreditobligo ср.

oblicze <род. ‑cza, мн. ‑cza> [oblitʃe] СУЩ. ср.

1. oblicze высок. (twarz):

oblicze

Antlitz ср. высок.

oblicze

Gesicht ср.

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci перенос.

dem Tod ins Gesicht sehen перенос. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf м.

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

I . oblizać [oblizatɕ] св., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. перех.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] св., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. возвр. гл.

oblizać sobie palce/usta

sich дат. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblec¹ [oblets]

oblec св. od oblegać

Смотри также oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] ГЛ. перех. св.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw вин. umringen

oblegać coś

sich вин. um etw drängen

oblader <род. ‑dra, мн. ‑dry> [oblader] СУЩ. м. обыч. мн. (rodzaj deski)

oblader

Schwarte ж.

oblader

Schwartling м.