Переводы „oszołomieniu“ в словаре польско » немецкий

oszołomienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [oʃowomjeɲe] СУЩ. ср.

1. oszołomienie (zaskoczenie):

oszołomienie

Bestürzung ж.

2. oszołomienie (stan półprzytomności):

oszołomienie

Rausch м.

oszołomienie

Benommenheit ж.

oszołomienie czymś

durch etw hervorgerufene Benommenheit

oszołomić [oʃowomitɕ]

oszołomić св. od oszałamiać

Смотри также oszałamiać

oszałamiać <‑ia; св. oszołomić> [oʃawamjatɕ] ГЛ. перех.

1. oszałamiać (odurzać):

oszałamiać

berauschen

oszałamiać

betäuben

2. oszałamiać (zdumiewać):

oszałamiać

überwältigen

solomierz <род. ‑a, мн. ‑e> [solomjeʃ] СУЩ. м.

solomierz ТЕХН., ХИМ.

Salzmessgerät ср.

I . opromieniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [opromjeɲatɕ], opromienić [opromjeɲitɕ] св. ГЛ. перех. высок.

1. opromieniać (oświecać):

opromieniać

bescheinen

słońce opromieniło drzewa

Sonnenstrahlen м. мн. fielen auf die Bäume

2. opromieniać перенос. (rozsławiać):

opromieniać

erstrahlen

opromieniony czymś

strahlend vor etw дат.

rycerz opromieniony chwałą

ruhmreicher Ritter м.

3. opromieniać перенос. (czynić przyjemnym):

opromieniać

erhellen

jej twarz opromienił uśmiech

ein strahlendes Lächeln ср. erhellte ihr Gesicht

opromieniony szczęściem

von Glück beschienen

II . opromieniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [opromjeɲatɕ], opromienić [opromjeɲitɕ] св. ГЛ. возвр. гл. высок.

1. opromieniać (rozjaśniać się):

opromieniać

sich вин. erhellen

2. opromieniać перенос.:

opromieniać

[er]strahlen

jej buzia opromieniła się tęczą uśmiechu

sie [o. ihr Gesicht ср. ] strahlte vor Lachen

powiadomienie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [povjadomjeɲe] СУЩ. ср.

powiadomienie

Benachrichtigung ж.

powiadomienie

Unterrichtung ж.

powiadomienie

Mitteilung ж.

dostać powiadomienie o ślubie

eine Hochzeitsanzeige [o. Trauanzeige] erhalten

oszołom <род. ‑a, мн. ‑y> [oʃowom] СУЩ. м. разг. (fanatyk)

oszołom

Fanatiker(in) м. (ж.)

I . napromieniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [napromjeɲatɕ], napromienić [napromjeɲitɕ] св. ГЛ. перех.

napromieniać ФИЗ., ТЕХН.

bestrahlen

precyzyjnie napromienić chore miejsce

die kranke Stelle präzise bestrahlen

II . napromieniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [napromjeɲatɕ], napromienić [napromjeɲitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

napromieniać ФИЗ., ТЕХН.

bestrahlt werden