Переводы „erbio“ в словаре немецко » польский

(Перейти к польско » немецкий)

Sẹrbin <‑, ‑nen> СУЩ. ж.

Serbin → Serbe

Смотри также Serbe

Sẹrbe (Sẹrbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈzɛrbə] СУЩ. м. (ж.)

Serbe (Sẹrbin)

Serb(ka) м. (ж.)

Ẹrbin <‑, ‑nen> [ˈɛrbɪn] СУЩ. ж.

Erbin → Erbe

Смотри также Erbe , Erbe

Ẹrbe² (Ẹrbin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈɛrbə] СУЩ. м. (ж.) ЮРИД.

Erbe (Ẹrbin)

spadkobierca(-czyni) м. (ж.)

gesetzlicher [o. rechtmäßiger] Erbe

spadkobierca ustawowy

pflichtteilsberechtigter Erbe

spadkobierca uprawniony do zachowku

jdn als Erben einsetzen

wyznaczać [св. wyznaczyć] kogoś na spadkobiercę

Ẹrbe¹ <‑s, мн. отсут. > [ˈɛrbə] СУЩ. ср.

1. Erbe ЮРИД.:

Erbe

spadek м.

das Erbe antreten

obejmować [св. objąć] spadek

2. Erbe fig (überkommene Tradition):

Erbe

spuścizna ж. высок.

I . ẹrben [ˈɛrbən] ГЛ. перех.

1. erben (das Erbe antreten):

etw [von jdm] erben

przejmować [св. przejąć] coś w spadku [po kimś]

2. erben шутл. разг. (geschenkt bekommen):

etw [von jdm] erben Kleidungsstück

odziedziczyć coś [po kimś] шутл.

II . ẹrben [ˈɛrbən] ГЛ. неперех. (als Erbe fungieren)

erben

dziedziczyć [св. o‑]

ẹrblich [ˈɛrplɪç] ПРИЛ.

erblich

dziedziczny

erblich belastet sein

być obciążonym dziedzicznie

Ẹrbium <‑s, мн. отсут. > [ˈɛrbi̯ʊm] СУЩ. ср. ХИМ.

Erbium

erb м.

erbo̱st [ɛɐ̯​ˈboːst] ПРИЛ.

erbost

rozgniewany

erbost

rozzłoszczony

erbost

zły

erbi̱e̱ten* ГЛ. возвр. гл. irr высок.

sich erbieten etw zu tun

zaofiarować się coś zrobić

erbịtten* [ɛɐ̯​ˈbɪtɐn] ГЛ. перех. irr высок.

etw von jdm erbitten

wyprosić u kogoś coś

etw von jdm erbitten

uprosić kogoś o coś разг.