I. rụ̈cken [ˈrʏkən] ГЛ. неперех. +sein
1. rücken (Platz machen):
Rụ̈cken1 <‑s, ‑> [ˈrʏkən] СУЩ. м.
1. Rücken АНАТ. (einer Person):
Rụ̈cken3 ohne арт. СПОРТ
| ich | rucke | 
|---|---|
| du | ruckst | 
| er/sie/es | ruckt | 
| wir | rucken | 
| ihr | ruckt | 
| sie | rucken | 
| ich | ruckte | 
|---|---|
| du | rucktest | 
| er/sie/es | ruckte | 
| wir | ruckten | 
| ihr | rucktet | 
| sie | ruckten | 
| ich | habe | geruckt | 
|---|---|---|
| du | hast | geruckt | 
| er/sie/es | hat | geruckt | 
| wir | haben | geruckt | 
| ihr | habt | geruckt | 
| sie | haben | geruckt | 
| ich | hatte | geruckt | 
|---|---|---|
| du | hattest | geruckt | 
| er/sie/es | hatte | geruckt | 
| wir | hatten | geruckt | 
| ihr | hattet | geruckt | 
| sie | hatten | geruckt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.