Переводы „migoc“ в словаре польско » немецкий

migot <род. ‑u, мн. ‑y> [migot] СУЩ. м. высок. (migotanie)

migot

Strahlen ср.

migot

Flimmern ср.

migot promieni słońca na ścianie

das Flimmern der Sonnenstrahlen auf der Wand

migowy [migovɨ] ПРИЛ. высок.

język migowy

Zeichensprache ж.

język migowy

Gebärdensprache ж.

znaki migowe

Gebärdenzeichen ntpl

migacz <род. ‑a, мн. ‑e> [migatʃ] СУЩ. м. АВТО.

migacz

Blinkleuchte ж.

migacz

Blinker м.

włączyć/wyłączyć migacz

den Blinker anmachen/ausmachen

mignon <род. ‑u, мн. отсут. > [miɲjow̃] СУЩ. м. ТИПОГР.

mignon

Mignon ж.

migma <род. ‑my, мн. ‑my> [migma] СУЩ. ж. ГЕО.

migma

Migma ср.

I . migać <miga; св. mignąć> [migatɕ] ГЛ. неперех.

1. migać (wysyłać przerywane światło):

migać czymś

mit etw blinken

2. migać:

migać (przesuwać się szybko) (obrazy, widoki)

huschen

migać (przesuwać się szybko) (obrazy, widoki)

vorbeifliegen

3. migać (porozumiewać się na migi):

migać

Zeichensprache [o. Gebärdensprache] benutzen

migać

sich вин. durch Gebärden verständigen

II . migać <miga; св. mignąć> [migatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг. (wykręcać się)

migać się od czegoś

sich вин. vor [o. von] etw drücken разг.

I . mig <род. ‑u, род. ‑i> [mik] СУЩ. м.

1. mig (znak alfabetu głuchoniemych):

mig

Gebärdenzeichen ср.

mig

Gebärde ж.

posługiwać się migami

sich вин. durch Gebärden verständigen

2. mig разг. (gest):

mig

Zeichen ср.

mig

Gebärde ж.

mig

Wink м.

porozumiewać się na migi

sich вин. durch Zeichen miteinander verständigen

II . mig [mik] НАРЕЧ.

migiem разг., w mig разг.

im Nu разг.

pojął w mig разг.

in null Komma nichts hat er es kapiert разг.

migotać <‑ocze; св. za‑> [migotatɕ] ГЛ. неперех. высок.

migotać (gwiazdy)

flimmern

migotać (płomień)

flackern

migotać na ekranie

über den Bildschirm flimmern

miglanc <род. ‑a, мн. ‑e> [miglants] СУЩ. м. разг. (człowiek leniwy a sprytny)

miglanc

Faulenzer м. уничиж.