Переводы „obligated“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

obligacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [obligatsja] СУЩ. ж. обыч. мн.

obligacja EKON, ФИНАНС.

[Staats]anleihe ж.

obligacja EKON, ФИНАНС.

Obligation ж.

obligacja EKON, ФИНАНС.

Bond м.

kupić/sprzedać obligacje

Obligationen kaufen/verkaufen

obligacja imienna

Namensschuldverschreibung ж.

obligacja konwersyjna

Wandelobligation ж.

obligacja premiowa

Prämienbond м.

obligacja uprawniająca do udziału w zysku

Gewinnschuldverschreibung ж.

obligacje o stałym oprocentowaniu

festverzinsliche Obligationen

obligacje podlegające wykupowi

einlösbare Obligationen

obligacje skarbu państwa

Staatsanleihen ж. мн.

zainwestować w obligacje

in Obligationen investieren

obligować <‑guje; св. z‑> [obligovatɕ] ГЛ. перех. высок.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten

oblig <род. ‑u, мн. ‑i> [oblik] СУЩ. м.

1. oblig:

oblig EKON, ФИНАНС.

Schuldschein м. ж.

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ж. высок.

oblig

Pflicht ж.

obligo [obligo] СУЩ. ср. неизм.

obligo ФИНАНС., ТОРГ.

Obligo ср.

obligo kredytowe

Kreditobligo ср.

aligator <род. ‑a, мн. ‑y> [aligator] СУЩ. м. ЗООЛ.

aligator

Alligator м.

polować na aligatory

Alligatoren jagen

polować na aligatory

eine Jagd auf Aligatoren machen

oblicze <род. ‑cza, мн. ‑cza> [oblitʃe] СУЩ. ср.

1. oblicze высок. (twarz):

oblicze

Antlitz ср. высок.

oblicze

Gesicht ср.

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci перенос.

dem Tod ins Gesicht sehen перенос. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf м.

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

I . oblizać [oblizatɕ] св., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. перех.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] св., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. возвр. гл.

oblizać sobie palce/usta

sich дат. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblat <род. ‑a, мн. ‑aci> [oblat] СУЩ. м. РЕЛИГ.

1. oblat мн. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare м. мн.

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate м.

3. oblat ИСТ.:

oblat

Oblate м.

obligacyjny [obligatsɨjnɨ] ПРИЛ.

obligacyjny EKON, ФИНАНС.

Obligations-

fundusz obligacyjny

Obligationsfonds м.

umowa obligacyjna

Obligationsvertrag м.

obligatoryjny [obligatorɨjnɨ] ПРИЛ. высок.

obligatoryjny przedmiot:

obligatoryjny

Pflicht-

obligatoryjnie [obligatorɨjɲe] НАРЕЧ. высок.

obligatoryjnie

obligatorisch

obligatoryjnie

verbindlich

ustalić coś obligatoryjnie

etw verbindlich festlegen

obliczalny [oblitʃalnɨ] ПРИЛ. высок.

obliczalny

berechenbar

obliczalne zyski

berechenbare Gewinne м. мн.

zobligować [zobligovatɕ]

zobligować св. od obligować

Смотри также obligować

obligować <‑guje; св. z‑> [obligovatɕ] ГЛ. перех. высок.

obligować kogoś do czegoś

jdn zu etw verpflichten