fer·tig|be·kom·men* ГЛ. перех. неправ.
1. fertigbekommen (vollenden) → fertig
I. fer·tig [ˈfɛrtɪç] ПРИЛ.
1. fertig (abgeschlossen, vollendet):
2. fertig (bereit):
4. fertig разг.:
II. fer·tig [ˈfɛrtɪç] НАРЕЧ.
1. fertig (zu Ende):
2. fertig (bereit):
| ich | bekomme | fertig |
|---|---|---|
| du | bekommst | fertig |
| er/sie/es | bekommt | fertig |
| wir | bekommen | fertig |
| ihr | bekommt | fertig |
| sie | bekommen | fertig |
| ich | bekam | fertig |
|---|---|---|
| du | bekamst | fertig |
| er/sie/es | bekam | fertig |
| wir | bekamen | fertig |
| ihr | bekamt | fertig |
| sie | bekamen | fertig |
| ich | habe | fertigbekommen |
|---|---|---|
| du | hast | fertigbekommen |
| er/sie/es | hat | fertigbekommen |
| wir | haben | fertigbekommen |
| ihr | habt | fertigbekommen |
| sie | haben | fertigbekommen |
| ich | hatte | fertigbekommen |
|---|---|---|
| du | hattest | fertigbekommen |
| er/sie/es | hatte | fertigbekommen |
| wir | hatten | fertigbekommen |
| ihr | hattet | fertigbekommen |
| sie | hatten | fertigbekommen |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.