mussНОВ, mußСТАР [mʊs]
muss 1. u 3. лицо ед. наст. вр. von müssen¹, müssen²
müssen1 <muss, musste, müssen> ['mʏsən] ГЛ. Modalverb
2. müssen:
3. müssen (Vermutung):
MussНОВ <-> [mʊs] kein Pl СУЩ. nt
- Muss
- необходимост ж.
| ich | muss | weg |
|---|---|---|
| du | musst | weg |
| er/sie/es | muss | weg |
| wir | müssen | weg |
| ihr | müsst | weg |
| sie | müssen | weg |
| ich | musste | weg |
|---|---|---|
| du | musstest | weg |
| er/sie/es | musste | weg |
| wir | mussten | weg |
| ihr | musstet | weg |
| sie | mussten | weg |
| ich | habe | weggemusst |
|---|---|---|
| du | hast | weggemusst |
| er/sie/es | hat | weggemusst |
| wir | haben | weggemusst |
| ihr | habt | weggemusst |
| sie | haben | weggemusst |
| ich | hatte | weggemusst |
|---|---|---|
| du | hattest | weggemusst |
| er/sie/es | hatte | weggemusst |
| wir | hatten | weggemusst |
| ihr | hattet | weggemusst |
| sie | hatten | weggemusst |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.