RIZE - Перевод немецкий на польский

Vi̱ze <‑[s], ‑s; ‑, ‑s> [ˈfiːtsə, ˈviːtsə] СУЩ. mf разг.

Vize

wice-

Rịtze <‑, ‑n> [ˈrɪtsə] СУЩ. ж.

Ritze

szpara ж.

ri̱e̱b [riːp] ГЛ. перех., неперех., возвр. гл.

rieb прош. вр. von reiben

I. re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] ГЛ. перех.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [св. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [св. wytrzeć] do sucha

sich дат. die Augen reiben a. fig

przecierać [св. przetrzeć] oczy a. fig

sich дат. die Hände reiben a. fig

zacierać [св. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich дат.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [св. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [св. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [св. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [св. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich дат. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II. re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] ГЛ. неперех.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [св. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [св. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty м. мн. obcierają palce

III. re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] ГЛ. возвр. гл.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [св. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [св. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [св. natknąć]

ri̱e̱f [riːf] ГЛ. неперех., перех.

rief прош. вр. von rufen

I. ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] ГЛ. неперех.

rufen (einen Ruf von sich geben)

wołać [св. za‑]

rufen (laut schreien)

krzyczeć [св. krzyknąć]

laut rufen

głośno krzyczeć

nach jdm rufen

wołać kogoś

um Hilfe rufen

wołać o [lub wzywać] pomoc

nach etw rufen

domagać się czegoś

manche rufen wieder nach härteren Strafen

niektórzy domagają się znowu ostrzejszych kar

die Pflicht ruft fig

obowiązek м. wzywa fig

II. ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] ГЛ. перех.

1. rufen (ausrufen):

etw rufen

wykrzykiwać coś

Hilfe rufen

wzywać pomocy

2. rufen (verlangen):

jdn/ein Taxi rufen

dzwonić [св. za‑] po kogoś/taksówkę

jdn rufen lassen

kazać kogoś wezwać

den Arzt rufen

wzywać [св. wezwać] lekarza

jdn zu sich дат. rufen

wezwać kogoś do siebie

du kommst mir wie gerufen разг.

przychodzisz [lub zjawiasz się] w samą porę [lub jak na zawołanie] разг.

ri̱e̱t [riːt] ГЛ. неперех., перех.

riet прош. вр. von raten

I. ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] ГЛ. неперех.

1. raten (Ratschläge geben):

jdm raten etw zu tun

radzić [св. po‑] komuś coś zrobić

jdm etw вин. [o. zu etw дат. ] raten

poradzić komuś coś w jakiejś sprawie

ich riet ihm zur Vorsicht

poradziłem mu, aby był ostrożny

ich riet ihm zur Vorsicht

zaleciłem mu ostrożność

das möchte ich dir auch geraten haben

radzę ci po dobroci!

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [св. zgadnąć]

raten

odgadywać [св. odgadnąć]

er hat falsch geraten

nie zgadł

richtig raten

zgadnąć

rat mal, wen ich heute getroffen habe! разг.

zgadnij, kogo dzisiaj spotkałem!

das rätst du nie! разг.

nigdy nie zgadniesz!

dreimal darfst du raten! ирон. разг.

zgaduj-zgadula! шутл. разг.

II. ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] ГЛ. перех.

1. raten (als Ratschlag geben):

raten

doradzać [св. doradzić]

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [св. zgadnąć]

raten

odgadywać [св. odgadnąć]