I. rụ̈cken [ˈrʏkən] ГЛ. неперех. +sein
1. rücken (Platz machen):
Rụ̈cken1 <‑s, ‑> [ˈrʏkən] СУЩ. м.
1. Rücken АНАТ. (einer Person):
Rụ̈cken3 ohne арт. СПОРТ
| ich | rucke |
|---|---|
| du | ruckst |
| er/sie/es | ruckt |
| wir | rucken |
| ihr | ruckt |
| sie | rucken |
| ich | ruckte |
|---|---|
| du | rucktest |
| er/sie/es | ruckte |
| wir | ruckten |
| ihr | rucktet |
| sie | ruckten |
| ich | habe | geruckt |
|---|---|---|
| du | hast | geruckt |
| er/sie/es | hat | geruckt |
| wir | haben | geruckt |
| ihr | habt | geruckt |
| sie | haben | geruckt |
| ich | hatte | geruckt |
|---|---|---|
| du | hattest | geruckt |
| er/sie/es | hatte | geruckt |
| wir | hatten | geruckt |
| ihr | hattet | geruckt |
| sie | hatten | geruckt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.