Переводы „musiku“ в словаре немецко » польский

Mu̱sikus <‑, Musizi [o. ‑se]> [ˈmuːzikʊs] СУЩ. м. a. шутл., ирон.

Musikus

muzykant м.

Musi̱k¹ <‑, мн. отсут. > [mu​ˈziːk] СУЩ. ж.

1. Musik (Kunst):

Musik

muzyka ж.

Musik im Blut haben

mieć muzykę we krwi

2. Musik (Fach):

Musik studieren

studiować muzykę

Mu̱siker(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈmuːzikɐ] СУЩ. м.(ж.)

1. Musiker (jd, der Musik spielt):

Musiker(in)

muzyk м.

2. Musiker (Mitglied eines Orchesters):

Musiker(in)

członek м. orkiestry

Musiker(in)

orkiestrant м.

3. Musiker (Komponist):

Musiker(in)

kompozytor м.

I . mu̱sisch [ˈmuːzɪʃ] ПРИЛ.

musisch Person, Begabung, Erziehung

artystyczny

musisch Fach

dotyczący sztuk pięknych

II . mu̱sisch [ˈmuːzɪʃ] НАРЕЧ.

musisch begabt

uzdolniony artystycznie