Переводы „obliczalne“ в словаре немецко » польский

ọbliegen* [ɔp​ˈliːgən] ГЛ. безл. irr высок.

etw obliegt jdm

coś jest czyimś obowiązkiem [lub ciąży na kimś]

ihm/ihr obliegt diese schwierige Aufgabe

do niego/niej należy to trudne zadanie ср.

die Beweislast obliegt dem Kläger

dostarczenie ср. dowodów winy należy do powoda

ihr oblag die Auswahl der Kandidaten

do niej należał wybór м. kandydatów

obliga̱t [obli​ˈgaːt] ПРИЛ.

1. obligat высок.:

obligat (erforderlich)

niezbędny

obligat (erforderlich)

nieodzowny

obligat (unvermeidlich)

nieunikniony

obligat (unvermeidlich)

nieuchronny

2. obligat MUS:

obligat

z towarzyszeniem