Переводы „Przywi��zuj��“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

przywilej <род. ‑u, мн. ‑e> [pʃɨvilej] СУЩ. м. высок.

przywilej

Privileg ср.

przywilej

Sonderrecht ср.

przywiązać [pʃɨvjow̃zatɕ]

przywiązać св. od przywiązywać

Смотри также przywiązywać

I . przywiązywać <‑zuje; св. przywiązać> [pʃɨvjow̃zɨvatɕ] ГЛ. перех.

1. przywiązywać (przymocowywać):

przywiązywać kogoś/coś do czegoś

jdn/etw an etw вин. anbinden

2. przywiązywać перенос. (zbliżać uczuciowo):

przywiązywać kogoś do siebie

jdn an sich вин. binden

Выражения:

przywiązywać wagę do czegoś

etw дат. Gewicht beimessen

przywiązywać znaczenie do czegoś

Wert auf etw legen вин.

II . przywiązywać <‑zuje; св. przywiązać> [pʃɨvjow̃zɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. przywiązywać (przymocowywać się):

przywiązywać się do czegoś

sich вин. an etw вин. anbinden

2. przywiązywać перенос. (czuć sympatię):

przywiązywać się do kogoś

jdn lieb gewinnen

przywiązywać się do kogoś

jdn gern haben

przywiązywać się do czegoś

sich вин. an etw gewöhnen

przywiązywać się do czegoś

etw gern haben

I . przywiązywać <‑zuje; св. przywiązać> [pʃɨvjow̃zɨvatɕ] ГЛ. перех.

1. przywiązywać (przymocowywać):

przywiązywać kogoś/coś do czegoś

jdn/etw an etw вин. anbinden

2. przywiązywać перенос. (zbliżać uczuciowo):

przywiązywać kogoś do siebie

jdn an sich вин. binden

Выражения:

przywiązywać wagę do czegoś

etw дат. Gewicht beimessen

przywiązywać znaczenie do czegoś

Wert auf etw legen вин.

II . przywiązywać <‑zuje; св. przywiązać> [pʃɨvjow̃zɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. przywiązywać (przymocowywać się):

przywiązywać się do czegoś

sich вин. an etw вин. anbinden

2. przywiązywać перенос. (czuć sympatię):

przywiązywać się do kogoś

jdn lieb gewinnen

przywiązywać się do kogoś

jdn gern haben

przywiązywać się do czegoś

sich вин. an etw gewöhnen

przywiązywać się do czegoś

etw gern haben

przywiązanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [pʃɨvjow̃zaɲe] СУЩ. ср. высок.

przywiązanie do kogoś/czegoś

Bindung ж. an jdn/etw

przywiązanie do kogoś/czegoś

Verbundenheit ж. mit jdm/etw

przywiązany [pʃɨvjow̃zanɨ] ПРИЛ. высок.

przywiązany do kogoś/czegoś

an jdn/etw вин. gebunden

przywiązany do kogoś/czegoś

jdm/etw ergeben

przywidzenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [pʃɨvidzeɲe] СУЩ. ср. высок.

przywidzenie

Sinnestäuschung ж.

przywidzenie

Trugbild ср.

przywiesić [pʃɨvjeɕitɕ] св., przywieszać [pʃɨvjeʃatɕ] <‑sza> ГЛ. неперех. разг.

przywiesić

aufhängen

przywieszka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [pʃɨvjeʃka] СУЩ. ж.

przywieszka

Anhänger м.