Переводы „odrzuceniem“ в словаре польско » немецкий

porzucenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [poʒutseɲe] СУЩ. ср. высок.

porzucenie

Verlassen ср.

porzucenie

Aufgabe ж.

porzucenie mienia ЮРИД.

Abtretung ж.

odrzucać <‑ca> [odʒutsatɕ], odrzucić [odʒutɕitɕ] ГЛ. перех. св.

1. odrzucać:

odrzucać (usuwać na bok)

wegwerfen

odrzucać (dyskwalifikować)

zurückweisen

odrzucać (dyskwalifikować)

nicht berücksichtigen

odrzucać troski na bok

Sorgen beiseite schieben [o. verdrängen]

2. odrzucać (podawać):

odrzucać piłkę

zurückwerfen

odrzucać piłkę

zurückschlagen

3. odrzucać (nie przyjmować):

odrzucać dar, ofertę, zaproszenie

ablehnen

odrzucać dar, ofertę, zaproszenie

zurückweisen

4. odrzucać (nie akceptować):

odrzucać warunki, wniosek

ablehnen

odrzucać warunki, wniosek

abweisen

odrzucać artykuł, książkę

ablehnen

odrzutowiec <род. ‑wca, мн. ‑wcy> [odʒutovjets] СУЩ. м. АВИА.

odrzutowiec

Düsenflugzeug ср.

odroczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [odrotʃeɲe] СУЩ. ср.

1. odroczenie ЮРИД.:

odroczenie (posiedzenia, sprawy)

Vertagung ж.

odroczenie (posiedzenia, sprawy)

Verschiebung ж.

odroczenie (wykonania wyroku)

Aufschub м.

odroczenie (wykonania wyroku)

Aussetzung ж.

odroczenie rozprawy głównej

Vertagung der Hauptverhandlung

odroczenie wydania orzeczenia sądowego

Aussetzung der Gerichtsentscheidung

2. odroczenie ВОЕН.:

odroczenie

Zurückstellung ж.

odrodzenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [odrodzeɲe] СУЩ. ср.

1. odrodzenie высок. (odnowa):

odrodzenie

Wiedergeburt ж.

odrodzenie

Neugeburt ж. высок.

odrodzenie

Erneuerung ж.

2. odrodzenie ФИЛОС., ЛИТ., ИСК.:

Odrodzenie

Renaissance ж.

odręcznie [odrentʃɲe] НАРЕЧ.

odręcznie

manuell

odręcznie

handgearbeitet

odręcznie

handschriftlich

formularz wypełniony odręcznie

mit der Hand [o. handschriftlich] ausgefülltes Formular

odrzynek <род. ‑nka, мн. ‑nki> [odʒɨnek] СУЩ. м. разг. (skrawek)

odrzynek

Schnipsel ср. lub м.

odrzynek

abgeschnittener Fetzen м.

odrzynek

Schnitzel ср. lub м.

odrzynek materiału

Stoffschnipsel м. lub ср.

odrzec się² [odʒets ɕe]

odrzec się св. od odrzekać się

podrzucać <‑ca> [podʒutsatɕ], podrzucić [podʒutɕitɕ] ГЛ. перех. св.

1. podrzucać (rzucić w górę):

podrzucać piłkę

hochwerfen

podrzucać głową

dribbeln

kogoś aż podrzuca

jd geht in die Höhe

2. podrzucać (dorzucić):

podrzucić drzewa/węgla do ognia

Holz/Kohle nachlegen

3. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

podrzucić komuś coś

jdm etw unterschieben [o. unterjubeln разг. ]

4. podrzucać разг. (podwozić):

podrzucić kogoś [do domu/szkoły]

jdn mit seinem Auto [nach Hause/in die Schule] fahren

5. podrzucać разг. (dostarczać):

podrzucać komuś książkę

jdm ein Buch bringen

6. podrzucać разг. (proponować):

podrzucać pomysł

eine Idee anbringen

odróżnienie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [odruʒɲeɲe] СУЩ. ср.

w odróżnieniu od kogoś/czegoś

im Unterschied zu jdm/etw

odrętwienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [odrentfjeɲe] СУЩ. ср.

1. odrętwienie (obojętność):

odrętwienie

Unempfindlichkeit ж.

odrętwienie

Lethargie ж.

popaść w odrętwienie

in Lethargie verfallen

2. odrętwienie МЕД.:

odrętwienie

Erstarrung ж.

odrębnie [odrembɲe] НАРЕЧ.

odrębnie

getrennt

odrębnie

separat

odrapaniec <род. ‑ańca, мн. ‑ańcy> [odrapaɲets] СУЩ. м.

1. odrapaniec уничиж. разг. (obdartus):

odrapaniec

Penner(in) м. (ж.) уничиж. разг.

odrapaniec

zerlumpter Kerl м.

2. odrapaniec (zniszczony przedmiot):

odrapaniec

abgenutzter Gegenstand м.

odrapańce

Plunder м. уничиж. разг.

odrapańce

Krempel м. уничиж. разг.

powinniśmy juz dawno wyrzucić te obdrapańce

wir hätten diesen Plunder schon lange wegwerfen sollen уничиж. разг.

podscenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [potstseɲe] СУЩ. ср. ТЕАТР.

podscenie

Orchesterraum м.