fer·tig|krie·gen ГЛ. перех. разг.
1. fertigkriegen (vollenden) → fertig
I. fer·tig [ˈfɛrtɪç] ПРИЛ.
1. fertig (abgeschlossen, vollendet):
2. fertig (bereit):
4. fertig разг.:
II. fer·tig [ˈfɛrtɪç] НАРЕЧ.
1. fertig (zu Ende):
2. fertig (bereit):
| ich | kriege | fertig |
|---|---|---|
| du | kriegst | fertig |
| er/sie/es | kriegt | fertig |
| wir | kriegen | fertig |
| ihr | kriegt | fertig |
| sie | kriegen | fertig |
| ich | kriegte | fertig |
|---|---|---|
| du | kriegtest | fertig |
| er/sie/es | kriegte | fertig |
| wir | kriegten | fertig |
| ihr | kriegtet | fertig |
| sie | kriegten | fertig |
| ich | habe | fertiggekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | fertiggekriegt |
| er/sie/es | hat | fertiggekriegt |
| wir | haben | fertiggekriegt |
| ihr | habt | fertiggekriegt |
| sie | haben | fertiggekriegt |
| ich | hatte | fertiggekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | fertiggekriegt |
| er/sie/es | hatte | fertiggekriegt |
| wir | hatten | fertiggekriegt |
| ihr | hattet | fertiggekriegt |
| sie | hatten | fertiggekriegt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.