I. ein|fü·gen ГЛ. перех.
1. einfügen (einpassen):
2. einfügen (einfließen lassen):
dar·ein|fü·gen ГЛ. возвр. гл. высок.
I. ver·fü·gen* ГЛ. неперех.
1. verfügen (besitzen):
zu|fü·gen ГЛ. перех.
| ich | füge | ein |
|---|---|---|
| du | fügst | ein |
| er/sie/es | fügt | ein |
| wir | fügen | ein |
| ihr | fügt | ein |
| sie | fügen | ein |
| ich | fügte | ein |
|---|---|---|
| du | fügtest | ein |
| er/sie/es | fügte | ein |
| wir | fügten | ein |
| ihr | fügtet | ein |
| sie | fügten | ein |
| ich | habe | eingefügt |
|---|---|---|
| du | hast | eingefügt |
| er/sie/es | hat | eingefügt |
| wir | haben | eingefügt |
| ihr | habt | eingefügt |
| sie | haben | eingefügt |
| ich | hatte | eingefügt |
|---|---|---|
| du | hattest | eingefügt |
| er/sie/es | hatte | eingefügt |
| wir | hatten | eingefügt |
| ihr | hattet | eingefügt |
| sie | hatten | eingefügt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.