Переводы „duchovní“ в словаре польско » немецкий

I . duchowny [duxovnɨ] ПРИЛ.

stan duchowny

Geistlichkeit ж.

stan duchowny

Klerus м.

ojciec duchowny

Beichtvater м.

osoba duchowna

Geistliche(r) mf

II . duchowny <род. ‑nego, мн. ‑ni> [duxovnɨ] СУЩ. м. субстант. прилаг.

duchowny

Geistliche(r) mf

duchowo [duxovo] НАРЕЧ.

1. duchowo (intelektualnie):

duchowo

geistig

2. duchowo (wewnętrznie):

duchowo

seelisch

wspierać kogoś duchowo

jdm seelischen Beistand leisten

duchota <род. ‑ty, мн. отсут. > [duxota] СУЩ. ж.

duchota

Schwüle ж.

duchowy [duxovɨ] ПРИЛ.

duchowy życie

geistig

duchowy dar

Geistes-

duchowy kultura

immateriell

duchowy spokój

Gemüts-

duchowy spokój

Seelen-

duchowy pociecha

seelisch

Выражения:

duchowy ojciec

geistiger Vater м.

duchowy pokarm шутл.

geistige Nahrung ж.

duchowy przywódca

geistiger Anführer м.

uduchowienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [uduxovjeɲe] СУЩ. ср. высок.

uduchowienie

Vergeistigung ж.

duchowość <род. ‑ści, мн. отсут. > [duxovoɕtɕ] СУЩ. ж.

duchowość

Geistigkeit ж.

duchowość chrześcijańska

christliche Geistigkeit

I . uduchawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [uduxavjatɕ], uduchowić [uduxovitɕ] св. ГЛ. перех. высок.

uduchawiać

vergeistigen

uduchawiać

durchgeistigen

uduchawiać

ein Hochgefühl vermitteln

muzyka potrafi człowieka uduchowić

Musik ж. kann den Menschen vergeistigen

II . uduchawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [uduxavjatɕ], uduchowić [uduxovitɕ] св. ГЛ. возвр. гл. высок.

uduchawiać

vergeistigt werden

uduchawiać się na rekolekcjach

in Exerzitien vergeistigt [o. beseelt] werden