Переводы „samodzielnej“ в словаре польско » немецкий

samodzielny [samodʑelnɨ] ПРИЛ.

1. samodzielny (niezależny):

samodzielny człowiek, pracownik

selb[st]ständig

2. samodzielny (wykonany bez pomocy):

samodzielny myślenie

selb[st]ständig

samodzielny dzieło, twórczość

eigenständig

3. samodzielny (odrębny):

samodzielny jednostka, mieszkanie

Einzel-

samodzielny jednostka, mieszkanie

separat

samodzielnie [samodʑelɲe] НАРЕЧ.

1. samodzielnie (bez pomocy):

samodzielnie zrobić

selb[st]ständig

samodzielnie rozwiązać zadanie

selbstständig eine Aufagbe lösen

2. samodzielnie (odrębnie):

samodzielnie występować

einzeln

samodzielność <род. ‑ści, мн. отсут. > [samodʑelnoɕtɕ] СУЩ. ж.

1. samodzielność:

samodzielność (niezależność: człowieka)

Selb[st]ständigkeit ж.

samodzielność (myśli, sądu)

Eigenständigkeit ж.

2. samodzielność (odrębność: instytutu):

samodzielność

Unabhängigkeit ж.

I . usamodzielniać <‑ia> [usamodʑelɲatɕ], usamodzielnić [usamodʑelɲitɕ] св. ГЛ. перех. высок.

usamodzielniać

selbstständig machen

II . usamodzielniać <‑ia> [usamodʑelɲatɕ], usamodzielnić [usamodʑelɲitɕ] св. ГЛ. возвр. гл. высок.

usamodzielniać

selbstständig werden

na studiach szybko się usamodzielniłem

beim Studium wurde ich schnell selbstständig