kann [kan] ГЛ.
kann 3. наст. вр. von können
I. können2 <kann, konnte, gekonnt> [ˈkœnən] ГЛ. перех. (beherrschen)
II. können2 <kann, konnte, gekonnt> [ˈkœnən] ГЛ. неперех.
können1 <kann, konnte, können> [ˈkœnən] ГЛ. (Modalverb)
1. können:
2. können (möglich sein):
Kannkaufmann <-(e)s, -leute> СУЩ. м., Kann-Kaufmann СУЩ. м. <-(e)s, -leute> ТОРГ.
Kannbestimmung <-, -en> СУЩ. ж., Kann-Bestimmung СУЩ. ж. <-, -en> ЮРИД.
Kannvorschrift <-, -en> СУЩ. ж., Kann-Vorschrift СУЩ. ж. <-, -en> ЮРИД.
können1 <kann, konnte, können> [ˈkœnən] ГЛ. (Modalverb)
1. können:
2. können (möglich sein):
I. können2 <kann, konnte, gekonnt> [ˈkœnən] ГЛ. перех. (beherrschen)
II. können2 <kann, konnte, gekonnt> [ˈkœnən] ГЛ. неперех.
| ich | kann |
|---|---|
| du | kannst |
| er/sie/es | kann |
| wir | können |
| ihr | könnt |
| sie | können |
| ich | konnte |
|---|---|
| du | konntest |
| er/sie/es | konnte |
| wir | konnten |
| ihr | konntet |
| sie | konnten |
| ich | habe | gekonnt |
|---|---|---|
| du | hast | gekonnt |
| er/sie/es | hat | gekonnt |
| wir | haben | gekonnt |
| ihr | habt | gekonnt |
| sie | haben | gekonnt |
| ich | hatte | gekonnt |
|---|---|---|
| du | hattest | gekonnt |
| er/sie/es | hatte | gekonnt |
| wir | hatten | gekonnt |
| ihr | hattet | gekonnt |
| sie | hatten | gekonnt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.