Переводы „Storchen“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

storczyk <род. ‑a, мн. ‑i> [stortʃɨk] СУЩ. м. БОТАН.

storczyk

Knabenkraut ср.

stornel <род. ‑a [lub ‑u], мн. ‑e> [stornel] СУЩ. м. ЛИТ.

stornel

Stornello ср. lub м.

stora <род. ‑ry, мн. ‑ry> [stora] СУЩ. ж. высок.

stora

[Fenster]vorhang м.

stora

Store м.

storno <род. ‑nie, мн. ‑na> [storno] СУЩ. ср.

storno EKON, ФИНАНС.

[Ri]storno м. lub ср.

storno EKON, ФИНАНС.

Stornobuchung ж.

storno EKON, ФИНАНС.

Stornierung ж.

stornia <род. ‑ni, мн. ‑ie> [storɲa] СУЩ. ж. ЗООЛ.

stornia

Flunder ж.

stojan <род. ‑a, мн. ‑y> [stojan] СУЩ. м. ТЕХН.

stojan

Stator м.

stolec <род. ‑lca, мн. ‑lce> [stolets] СУЩ. м. МЕД.

stolec

Stuhl[gang] м.

stołek <род. ‑łka, мн. ‑łki> [stowek] СУЩ. м.

1. stołek (mebel):

stołek

Schemel м.

stołek

Hocker м.

stołek barowy

Barhocker м.

2. stołek разг. (stanowisko):

stołek

Amt ср.

stołek

Position ж.

stoper¹ <род. ‑a, мн. ‑y> [stoper] СУЩ. м.

1. stoper (zegarek):

stoper

Stoppuhr ж. м.

2. stoper МОР.:

stoper

Stopper м.

stoper kotwiczny

Ankerkettenstopper

3. stoper (zatyczka do ucha):

stoper

Gehörschutzstöpsel м.

stoper

Ohrstöpsel м.

stoper

Ohropax ® ср.

stożek <род. ‑żka, мн. ‑żki> [stoʒek] СУЩ. м.

1. stożek (przedmiot):

stożek

Kegel м.

2. stożek МАТЕМ.:

stożek

Konus м.

stożek

Kegel м.

3. stożek ГЕО.:

stożek wulkaniczny

Vulkankegel м.

4. stożek БОТАН.:

stożek wzrostu

[Apikal]meristem ср.

stożek wzrostu

Scheitelbildungsgewebe ср.

I . stoczyć <‑czy> [stotʃɨtɕ]

stoczyć св. od staczać

II . stoczyć <‑czy> [stotʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. (zniszczyć)

stoczyć

beschädigen

stoczyć

zerfressen

rdza stoczyła karoserię samochodu

der Rost м. hat sich durch die Karosserie des Autos gefressen

korniki stoczyły dębowy stół

Borkenkäfer м. мн. haben den Eichentisch beschädigt

Смотри также staczać

I . staczać <‑cza св. stoczyć> [statʃatɕ] ГЛ. перех.

1. staczać (spychać w dół):

staczać bryłę, kamień

hinunterwälzen

2. staczać (rozgrywać):

stoczyć pojedynek

ein Duell austragen

stoczyć bitwę

eine Schlacht schlagen

II . staczać <‑cza св. stoczyć> [statʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. staczać:

staczać (zsuwać się) (kamień)

herunterrollen

2. staczać перенос. (podupadać moralnie):

staczać

verkommen

staczać się na [samo] dno

unter die Räder kommen разг.