Переводы „Oblast“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

oblat <род. ‑a, мн. ‑aci> [oblat] СУЩ. м. РЕЛИГ.

1. oblat мн. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare м. мн.

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate м.

3. oblat ИСТ.:

oblat

Oblate м.

oblać [oblatɕ]

oblać св. od oblewać

Смотри также oblewać

I . oblewać <‑wa; св. oblać> [oblevatɕ] ГЛ. перех.

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać ШКОЛА:

oblewać egzamin

verhauen разг.

oblewać egzamin

verbocken разг.

4. oblewać разг. (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen разг.

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; св. oblać> [oblevatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich вин. mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich вин. schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich вин. [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

oblot <род. ‑u, мн. ‑y> [oblot] СУЩ. м.

1. oblot АВИА. (okrążenie czegoś):

oblot

Umkreisen ср. [im Flug]

oblot

Umrunden ср.

oblot

eine Runde drehen

samolot dokonał oblotu miasta

das Flugzeug ср. drehte eine Runde über der Stadt

2. oblot АВИА. (próbny lot):

oblot

Probeflug м.

3. oblot (swobodne latanie):

oblot

Freiflug м.

oblacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [oblatsja] СУЩ. ж. высок.

1. oblacja (złożenie ofiary):

oblacja

Darbringung ж. высок. [o. Darreichung ж. высок. ] eines Opfers

2. oblacja (ofiara):

oblacja

Opfer ср.

oblacja

Opfergabe ж.

oblader <род. ‑dra, мн. ‑dry> [oblader] СУЩ. м. обыч. мн. (rodzaj deski)

oblader

Schwarte ж.

oblader

Schwartling м.

oblatać [oblatatɕ]

oblatać св. od oblatywać

Смотри также oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; св. oblecieć> [oblatɨvatɕ] ГЛ. перех.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund м. rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać разг. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern разг.

II . oblatywać² <‑tuje; св. oblecieć> [oblatɨvatɕ] ГЛ. неперех.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; св. oblatać> [oblatɨvatɕ] ГЛ. перех. АВИА.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obława <род. ‑wy, мн. ‑wy> [obwava] СУЩ. ж.

1. obława (polowanie):

obława

Treibjagd ж.

obława na dziki

Wildschwein[treib]jagd ж.

2. obława (akcja policyjna):

obława

Razzia ж.

obława na bandytę

Jagd ж. nach einem Verbrecher

oblec² [oblets]

oblec св. od oblekać

Смотри также oblekać

I . oblekać <‑ka; св. oblec> [oblekatɕ] ГЛ. перех.

1. oblekać разг. (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; св. oblec> [oblekatɕ] ГЛ. возвр. гл. przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem перенос.

ihr Gesicht ср. nahm einen traurigen Ausruck an

oblig <род. ‑u, мн. ‑i> [oblik] СУЩ. м.

1. oblig:

oblig EKON, ФИНАНС.

Schuldschein м. ж.

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ж. высок.

oblig

Pflicht ж.

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć св. od obłazić

Смотри также obłazić

I . obłazić <‑zi; прош. вр. obłaź св. obleźć> [obwaʑitɕ] ГЛ. перех.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze ж. wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich вин. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe ж. ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; прош. вр. obłaź> [obwaʑitɕ] ГЛ. неперех. разг. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern разг.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab разг.

obligo [obligo] СУЩ. ср. неизм.

obligo ФИНАНС., ТОРГ.

Obligo ср.

obligo kredytowe

Kreditobligo ср.