Переводы „Peirce’a“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

pecet <род. ‑a, мн. ‑y> [petset] СУЩ. м. разг. (komputer)

pecet

PC м.

serce <род. ‑ca, мн. ‑ca> [sertse] СУЩ. ср.

1. serce АНАТ.:

serce

Herz ср.

atak [lub zawał] serca

Herzinfarkt м.

2. serce мн. отсут. (część klatki piersiowej):

z ręką na sercu, nie mam pojęcia перенос.

Hand aufs Herz, ich habe keine Ahnung

3. serce мн. отсут. (usposobienie):

miękkie/złote serce

weiches/goldenes Herz ср.

człowiek wielkiego/małego serca [lub o wielkim/małym sercu]

großherziger/kleinmütiger Mensch м.

bez serca

herzlos

z dobrego serca

von Herzen

okazywać komuś serce

jdm [seine] Zuneigung zeigen

4. serce мн. отсут. (głębia duszy):

w głębi serca

im Grunde seines Herzens

z głębi serca

aus tiefstem Herzen высок.

całym sercem [lub z całego serca]

von ganzem Herzen

z ciężkim sercem

schweren Herzens

przyjaciel od serca

Busenfreund(in) м. (ж.)

brać [sobie] coś do serca

sich вин. etw zu Herzen nehmen

serce mi się kraje

es bricht mir das Herz

serce mi się kraje

es zerreißt mir das Herz

leży mi to na sercu

das liegt mir am Herzen

podbić czyjeś serce

jds Herz erobern

wkładać w coś dużo serca

mit dem Herzen dabei sein

wkładać w coś dużo serca

sich вин. einer S. дат. mit Haut und Seele verschreiben

złamać komuś serce

jdm das Herz brechen высок.

ktoś nie ma do czegoś serca

jd hat kein Herz für etw

5. serce мн. отсут. (odwaga):

mężne [lub waleczne] serce

Herz ср. eines Löwen

mężne [lub waleczne] serce

tapferes Herz ср.

zajęcze serce

Hasenfuß м.

zajęcze serce

Hasenherz ср.

6. serce:

serce (przedmiot)

Herz ср.

serce (dzwonu)

Klöppel м.

piernikowe serce

Lebkuchenherz ср.

7. serce (centrum czegoś):

w sercu miasta

im Herzen der Stadt

tercet <род. ‑u, мн. ‑y> [tertset] СУЩ. м. МУЗ.

tercet

Terzett ср.

circa [tsirka] ЧАСТ.

circa

circa

circa

zirka

circa

ungefähr

circa

etwa

ircha <род. ‑chy, мн. отсут. > [irxa] СУЩ. ж.

ircha (zamsz)

Sämischleder ср.

ircha (do czyszczenia)

Fensterleder ср.

teodycea <род. ‑ei, мн. отсут. > [teodɨtsea] СУЩ. ж.

teodycea ФИЛОС., РЕЛИГ.

Theodizee ж.