Переводы „depict“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

deport <род. ‑u> СУЩ. м. ФИНАНС.

deport

Kursabschlag м.

depozyt <род. ‑u, мн. ‑y> [depozɨt] СУЩ. м. ЮРИД.

1. depozyt (trezor):

depozyt

Depositorium ср.

depozyt

Tresor м.

2. depozyt (zdeponowane dobra):

depozyt

Depositum ср.

depozyt

Depot ср.

oddawać coś do depozytu [lub w depozyt]

etw in Verwahrung geben [o. im Depot hinterlegen]

depozyt sądowy

gerichtliche Verwahrung ж.

złożenie do depozytu umowy w uwierzytelnionym odpisie

die Hinterlegung ж. des Vertrages in beglaubigter Abschrift

3. depozyt (umowa):

depozyt terminowy

Termindepositum ср.

deputat¹ <род. ‑u, мн. ‑y> [deputat] СУЩ. м. письм. (część wynagrodzenia w naturze)

deputat

Deputat ср.

deputat

Sachleistung ж.

depilacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [depilatsja] СУЩ. ж.

1. depilacja МЕД. (usuwanie owłosienia: nóg):

depilacja

[D]epilation ж.

depilacja

Enthaarung ж.

depilacja laserowa

Laserepilation ж.

2. depilacja мн. отсут. ТЕХН. (skór futerkowych):

depilacja

[D]epilation ж.

depilacja

Enthaarung ж.

depilator <род. ‑a, мн. ‑y> [depilator] СУЩ. м. (urządzenie)

depilator

Epilierer м.

depilator

Epiliergerät ср.

deptać <‑pcze> [deptatɕ] ГЛ. перех.

1. deptać (następować na coś):

deptać coś [lub po czymś]

auf etw вин. treten

„nie deptać trawnika”

„Rasen nicht betreten“

deptać komuś po piętach

jdm auf Schritt und Tritt folgen

2. deptać (chodzić dużo):

deptać szlaki turystyczne

[Touristen]pfade austreten

3. deptać < св. po‑> (brudzić nogami):

deptać dywan

schmutzig machen

deptać dywan

beschmutzen

4. deptać < св. po‑> перенос. (naruszać):

deptać godność, prawa

mit Füßen treten перенос.

deptak <род. ‑a [lub ‑u], мн. ‑i> [deptak] СУЩ. м. разг. (promenada)

deptak

Promenade ж.

I . lepić <‑pi; прош. вр. lep> [lepitɕ] ГЛ. перех.

1. lepić < св. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią посл.

nichts ist unmöglich

2. lepić < св. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; прош. вр. lep> [lepitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd ср. starrt vor Dreck разг.

2. lepić < св. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw дат. kleben

lepić się do czegoś

haften

epicko [epitsko] НАРЕЧ. ЛИТ.

epicko

episch

opisywać coś epicko

etw episch beschreiben

epicki [epitski] ПРИЛ. ЛИТ.

epicki

episch

utwór epicki

episches Werk ср.