Переводы „dzwoniącej“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

dzwoniec <род. ‑ońca, мн. ‑ońce> [dzvoɲets] СУЩ. м. ЗООЛ.

dzwoniec

Grünfink м.

dzwonnica <род. ‑cy, мн. ‑ce> [dzvoɲɲitsa] СУЩ. ж.

dzwonnica

Glockenturm м.

dzwoneczek <род. ‑czka, мн. ‑czki> [dzvonetʃek] СУЩ. м.

dzwoneczek уменьш. od dzwonek

dzwoneczek

Glöckchen ср.

Смотри также dzwonek

dzwonek <род. ‑nka, мн. ‑nki> [dzvonek] СУЩ. м.

1. dzwonek (urządzenie sygnalizacyjne):

dzwonek

Klingel ж.

dzwonek

Türglocke ж.

dzwonek alarmowy

Alarmglocke ж.

2. dzwonek (dzwonienie):

dzwonek

Klingeln ср.

dzwonek do drzwi

Türklingeln ср.

ostatni dzwonek

höchste Zeit ж. [o. Eisenbahn ж. перенос. разг. ]

3. dzwonek (przedmiot o tym kształcie):

dzwonek

Glocke ж.

4. dzwonek БОТАН.:

dzwonek

Glockenblume ж.

5. dzwonek ИГРА (karo):

dzwonek

Karo ср.

dzwonić <‑ni; св. za‑> [dzvoɲitɕ] ГЛ. неперех.

1. dzwonić (bić w dzwon):

dzwonić

läuten

dzwonić na mszę

zur Messe läuten

słyszał, że dzwonią, ale nie wie, w którym kościele посл.

er hat die Glocke läuten hören, weiß aber nicht, wo sie hängt

2. dzwonić (naciskać dzwonek):

dzwonić

klingeln

dzwonić na lekcję/przerwę

zum Unterricht/zur Pause klingeln

3. dzwonić (szczękać):

dzwonić kluczami

mit den Schlüsseln klirren [o. klimpern]

szklanki dzwonią

die Gläser ntpl klirren

dzwonić na kogoś

nach jdm klingeln

dzwonić zębami разг.

mit den Zähnen klappern разг.

4. dzwonić (brzmieć):

telefon dzwoni

das Telefon ср. klingelt

komuś dzwoni w uszach

jdm klingt [o. saust] es in den Ohren

5. dzwonić разг. (telefonować):

dzwonić do kogoś

jdn anrufen

dzwonić do kogoś

mit jdm telefonieren

dzwonić po lekarza/pomoc

einen Arzt/Hilfe rufen

dzwonek <род. ‑nka, мн. ‑nki> [dzvonek] СУЩ. м.

1. dzwonek (urządzenie sygnalizacyjne):

dzwonek

Klingel ж.

dzwonek

Türglocke ж.

dzwonek alarmowy

Alarmglocke ж.

2. dzwonek (dzwonienie):

dzwonek

Klingeln ср.

dzwonek do drzwi

Türklingeln ср.

ostatni dzwonek

höchste Zeit ж. [o. Eisenbahn ж. перенос. разг. ]

3. dzwonek (przedmiot o tym kształcie):

dzwonek

Glocke ж.

4. dzwonek БОТАН.:

dzwonek

Glockenblume ж.

5. dzwonek ИГРА (karo):

dzwonek

Karo ср.

dzwonowy [dzvonovɨ] ПРИЛ.

dzwonowy

Glocken-

dzwonnik <род. ‑a, мн. ‑icy> [dzvoɲɲik] СУЩ. м.

dzwonnik

Glöckner(in) м. (ж.)

dzwonkowy [dzvonkovɨ] ПРИЛ.

dzwonkowy instrument:

dzwonkowy

Glocken-

zdzwaniać się <‑ia się> [zdzvoɲiatɕ ɕe], zdzwonić się [zdzvoɲitɕ ɕe] ГЛ. возвр. гл. св. разг.

może się zdzwonimy?

laß uns mal telefonieren!

dzwon <род. ‑u, мн. ‑y> [dzvon] СУЩ. м.

1. dzwon t. ТЕХН.:

dzwon

Glocke ж.

uderzać [lub bić] w dzwony

die Glocken läuten

serce jak dzwon

ein Herz ср. wie ein Pferd ср.

od wielkiego dzwonu разг.

alle Jubeljahre [einmal]

dlatego dzwon głośny, że wewnątrz próżny посл.

leere Gefäße ntpl tönen am lautesten посл.

2. dzwon (dzwonienie):

dzwony wielkanocne

Osterläuten ср.

3. dzwon обыч. мн. разг. (spodnie):

dzwon

Schlaghose ж.

dzwony [dzvonɨ] СУЩ.

dzwony мн. < род. ‑nów> разг. (rodzaj spodni):

dzwony

Schlaghose ж.

dzwonko <род. ‑ka, мн. ‑ka> [dzvonko] СУЩ. ср. (ryby)

dzwonko

≈ ein Stück ср. [vom] Fisch

dzwonko

Fischschnitte ж.