Переводы „rezygnowanie“ в словаре польско » немецкий

desygnowanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [desɨgnovaɲe] СУЩ. ср.

1. desygnowanie письм. ПОЛИТ.:

desygnowanie

Ernennung ж.

2. desygnowanie:

desygnowanie ЛИНГВ., МАТЕМ.

Bezeichnung ж.

rezygnować <‑nuje; св. z‑> [rezɨgnovatɕ] ГЛ. неперех.

1. rezygnować (zrzekać się):

rezygnować

verzichten

rezygnować

zurücktreten

rezygnować ze spaceru

auf einen Spaziergang verzichten

on zrezygnował ze stanowiska

er ist von seinem Posten zurücktreten

on zrezygnował ze stanowiska

er hat seinen Posten geräumt

2. rezygnować (dawać za wygraną):

rezygnować

resignieren

rezygnować

aufgeben

ona nigdy nie zrezygnowała z własnych ambicji

sie hat ihre eigenen Ambitionen nie aufgegeben

zrezygnowany [zrezɨgnovanɨ] ПРИЛ.

zrezygnowany mina:

zrezygnowany

resigniert

zrezygnowany

enttäuscht

zrezygnować [zrezɨgnovatɕ]

zrezygnować св. od rezygnować

Смотри также rezygnować

rezygnować <‑nuje; св. z‑> [rezɨgnovatɕ] ГЛ. неперех.

1. rezygnować (zrzekać się):

rezygnować

verzichten

rezygnować

zurücktreten

rezygnować ze spaceru

auf einen Spaziergang verzichten

on zrezygnował ze stanowiska

er ist von seinem Posten zurücktreten

on zrezygnował ze stanowiska

er hat seinen Posten geräumt

2. rezygnować (dawać za wygraną):

rezygnować

resignieren

rezygnować

aufgeben

ona nigdy nie zrezygnowała z własnych ambicji

sie hat ihre eigenen Ambitionen nie aufgegeben

drenowanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [drenovaɲe] СУЩ. ср. ТЕХН.

drenowanie

Dränieren ср.

rezygnacja <род. ‑ji, мн. отсут. > [rezɨgnatsja] СУЩ. ж. высок.

1. rezygnacja (ustąpienie):

rezygnacja

Rücktritt м.

złożyć rezygnację

den Rücktritt einreichen

złożyć rezygnację

zurücktreten

2. rezygnacja (zaniechanie):

rezygnacja

Verzicht м.

rezygnacja

Absehen ср.

rezygnacja z podstawowego prawa obywatelskiego ЮРИД.

Grundrechtsverzicht м.

3. rezygnacja (zniechęcenie, apatia):

rezygnacja

Resignation ж.

rezygnacja

Entmutigung ж.

rezydować <‑duje> [rezɨdovatɕ] ГЛ. неперех. высок.

rezydować

residieren

panowanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [panovaɲe] СУЩ. ср. высок.

1. panowanie (rządy):

panowanie

Herrschaft ж.

za czyjegoś panowania

unter jds Regierung [o. Herrschaft]

2. panowanie (kontrola):

panowanie

Beherrschung ж.

objąć panowanie

die Kontrolle übernehmen

stracić panowanie nad sobą

die Selbstbeherrschung verlieren

planowanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [planovaɲe] СУЩ. ср.

planowanie czegoś

die Planung ж. einer Sache род.

planowanie płynności finansowej

Liquiditätsplanung ж.

planowanie przestrzenne

Raumplanung ж.

naturalne planowanie rodziny

natürliche Familienplanung ж.

olinowanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [olinovaɲe] СУЩ. ср. МОР.

olinowanie

Schiffstauwerk ср.

opanowanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [opanovaɲe] СУЩ. ср.

opanowanie

Beherrschung ж.

dzięki opanowaniu

dank der Beherrschung

stracić opanowanie

die Beherrschung [o. Fassung] verlieren

stracić opanowanie

ausrasten разг.

poszanowanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [poʃanovaɲe] СУЩ. ср. высок.

1. poszanowanie (szacunek):

poszanowanie dla kogoś/czegoś

Achtung ж. [o. Respekt м. ] vor jdm/etw

2. poszanowanie (nienaruszanie):

poszanowanie prawa

Beachtung ж. der Gesetze

obetonowanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [obetonovaɲe] СУЩ. м. АРХИТ.

obetonowanie

[Aus]betonierung ж.