Переводы „urachal“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

uraczyć [uratʃɨtɕ]

uraczyć св. od raczyć

Смотри также raczyć

I . raczyć <‑czy; прош. вр. racz> [ratʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. raczyć < св. u‑> высок. (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć ирон. (chcieć):

raczyć

belieben ирон.

raczyć

sich вин. bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... разг.

II . raczyć <‑czy; прош. вр. racz св. u‑> [ratʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл. (delektować się)

raczyć się czymś

sich дат. an etw gütlich tun

raczyć się czymś

etw genießen

I . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

I . urabiać <‑ia; св. urobić> [urabjatɕ] ГЛ. перех.

1. urabiać (formować):

urabiać ciasto, glinę

kneten

2. urabiać разг. (wpływać na):

urabiać charakter

formen

urabiać charakter

prägen

3. urabiać разг. (pozyskiwać):

urabiać kogoś

auf jdn einwirken

urabiać kogoś

jdn bearbeiten разг.

II . urabiać <‑ia; св. urobić> [urabjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. urabiać (zostać ukształtowanym):

urabiać

geformt werden

urobiła się o niej pewna opinia

eine gewisse Meinung breitete sich вин. über sie aus

2. urabiać разг. (napracować się):

urabiać

schuften разг.

strasznie się dzisiaj urobiłem przy tej przeprowadzce

bei diesem Umzug habe ich heute schrecklich geschuftet разг.

uradzać <‑dza; прош. вр. ‑aj> [uradzatɕ], uradzić [uradʑitɕ] ГЛ. перех. св.

1. uradzać przest (ustalić):

uradzać

beschließen

uradzać

einen Beschluss fassen

nie mogliśmy nic uradzić

wir konnten keinen Beschluss fassen

2. uradzać только св. разг. (udźwignąć):

uradzać

hochheben [können]

urastać <‑ta; св. urosnąć> [urastatɕ] ГЛ. неперех.

1. urastać:

urastać (stać się wyższym) (drzewo)

wachsen

urastać (człowiek)

heranwachsen

urastać (człowiek)

aufwachsen

urastać do rangi [lub rozmiarów] czegoś

die Ausmaße von etw annehmen

urosnąć w czyichś oczach

bei jdm an Ansehen gewinnen

2. urastać:

urastać (powiększyć się) (ciasto)

hochgehen

urastać (powiększyć się) (ciasto)

aufgehen

3. urastać:

urastać (powstać) (sterta)

anwachsen

urastać (powstać) (sterta)

sich вин. stapeln

uraza <род. ‑zy, мн. ‑zy> [uraza] СУЩ. ж. высок.

uraza

Groll м. высок.

uraza

Ressentiment ср.

żywić do kogoś urazę o coś

jdm etw nachtragen

bez urazy!

nichts für ungut!

nochal <род. ‑a, мн. ‑e> [noxal] СУЩ. м. разг. (duży nos)

nochal

Zinken м. разг.

nochal

Gurke ж. разг.