Переводы „vystrašiť“ в словаре польско » немецкий

wystroić [vɨstroitɕ]

wystroić св. od stroić

Смотри также stroić

I . stroić <‑oi; прош. вр. ‑rój> [stroitɕ] ГЛ. перех.

1. stroić высок. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen разг.

2. stroić высок. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. МУЗ. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

Выражения:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse разг. ] schneiden

II . stroić <‑oi; прош. вр. ‑rój> [stroitɕ] ГЛ. неперех. высок. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; прош. вр. ‑rój> [stroitɕ] ГЛ. возвр. гл. высок. (ubierać się)

stroić

sich вин. [aus]putzen

stroić

sich вин. herausputzen разг.

dystrofia <род. ‑ii, мн. отсут. > [dɨstrofja] СУЩ. ж. МЕД.

dystrofia

Dystrofie ж.

I . wystraszać <‑sza; прош. вр. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] св. ГЛ. перех. обыч. св.

wystraszać

aufschrecken

wystraszać

erschrecken

wystraszać

in Schrecken versetzen

wystraszać

verscheuchen

wystraszać

vertreiben

wystraszać mamę

die Mutti разг. erschrecken

nagły wybuch wystraszył wszystkich

die plötzliche Detonation ж. schreckte alle auf

wystraszone dzieci

aufgeschreckte Kinder ntpl

pies wystraszył rabusia

der Hund м. vertrieb den Räuber

II . wystraszać <‑sza; прош. вр. ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] св. ГЛ. возвр. гл. обыч. св.

wystraszyć się czegoś

vor etw erschrecken

wystraszać się psa

[sich вин. ] vor dem Hund erschrecken

dystrofizm <род. ‑u, loc ‑zmie, мн. отсут. > [dɨstrofism] СУЩ. м. ГЕО.

dystrofizm

Diastrophismus м.

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] св., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] св., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> ГЛ. неперех.

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

wystrzelać

schießen

wystrzelać

einen Schuss abgeben

2. wystrzelać:

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

in die Höhe schießen

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

stieben

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

sprühen

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] св., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] св., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> ГЛ. перех.

1. wystrzelać (wyrzucić):

wystrzelać strzałę, pocisk

abschießen

2. wystrzelać (wysłać):

wystrzelać prom kosmiczny, rakietę

starten

3. wystrzelać (zużyć):

wystrzelać amunicję

verschießen

wystrzelać amunicję

verfeuern

wystrzępić [vɨstʃempitɕ]

wystrzępić св. od strzępić

Смотри также strzępić

I . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] ГЛ. перех. materiał, rękawy

strzępić

ausfransen

Выражения:

strzępić sobie język

sich вин. den Mund [o. in Fransen] fransig reden

II . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] ГЛ. возвр. гл. (rękawy)

strzępić

sich вин. ausfransen

strzępić

sich вин. ausfasern