we·cken [ˈvɛkn̩] ГЛ. перех.
1. wecken (aufwecken):
Aus·gang <-(e)s, ohne pl -s, -gän·ge> СУЩ. м.
1. Ausgang (Weg nach draußen):
4. Ausgang (Erlaubnis zum Ausgehen):
5. Ausgang kein мн.:
6. Ausgang kein мн.:
7. Ausgang мн.:
| ich | wecke |
|---|---|
| du | weckst |
| er/sie/es | weckt |
| wir | wecken |
| ihr | weckt |
| sie | wecken |
| ich | weckte |
|---|---|
| du | wecktest |
| er/sie/es | weckte |
| wir | weckten |
| ihr | wecktet |
| sie | weckten |
| ich | habe | geweckt |
|---|---|---|
| du | hast | geweckt |
| er/sie/es | hat | geweckt |
| wir | haben | geweckt |
| ihr | habt | geweckt |
| sie | haben | geweckt |
| ich | hatte | geweckt |
|---|---|---|
| du | hattest | geweckt |
| er/sie/es | hatte | geweckt |
| wir | hatten | geweckt |
| ihr | hattet | geweckt |
| sie | hatten | geweckt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.