mei·ne [ˈmainə] МЕСТОИМ. притяж., substantivisch высок.
I. mein <meine, mein(e)s> [main] МЕСТОИМ. притяж., adjektivisch
1. mein (das mir gehörende):
2. mein (von mir üblicherweise konsumiert):
ich <род. meiner, дат. mir, вин. mich> [ɪç] МЕСТОИМ. лицо
I. mei·nen [ˈmainən] ГЛ. неперех.
1. meinen (denken, annehmen):
2. meinen (sagen):
II. mei·nen [ˈmainən] ГЛ. перех.
1. meinen (der Ansicht sein):
2. meinen (über etw denken):
3. meinen (sagen wollen):
4. meinen (ansprechen):
5. meinen (beabsichtigen):
-
- sweetheart [or разг. sweetie]
| ich | meine |
|---|---|
| du | meinst |
| er/sie/es | meint |
| wir | meinen |
| ihr | meint |
| sie | meinen |
| ich | meinte |
|---|---|
| du | meintest |
| er/sie/es | meinte |
| wir | meinten |
| ihr | meintet |
| sie | meinten |
| ich | habe | gemeint |
|---|---|---|
| du | hast | gemeint |
| er/sie/es | hat | gemeint |
| wir | haben | gemeint |
| ihr | habt | gemeint |
| sie | haben | gemeint |
| ich | hatte | gemeint |
|---|---|---|
| du | hattest | gemeint |
| er/sie/es | hatte | gemeint |
| wir | hatten | gemeint |
| ihr | hattet | gemeint |
| sie | hatten | gemeint |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.