Переводы „obliczeń“ в словаре англо » польский

(Перейти к польско » английский)

oblivion [əˈblɪviən] СУЩ. мн. отсут.

1. oblivion (unconsciousness):

oblivion

nieświadomość ж.

2. oblivion (state of being forgotten):

oblivion

niepamięć ж.

to fall [or sink] into oblivion

popadać [perf popaść] w zapomnienie

I . oblige [əˈblaɪʤ] ГЛ. перех.

1. oblige офиц. (make necessary):

to oblige sb to do sth

zobowiązywać [perf zobowiązać] kogoś do zrobienia czegoś

obliged to do sth

zobowiązany coś zrobić

2. oblige (help):

to oblige sb [by doing sth]

wyświadczać [perf wyświadczyć] komuś przysługę [robiąc coś]

3. oblige (in thanks):

I am much obliged

jestem bardzo zobowiązany

II . oblige [əˈblaɪʤ] ГЛ. неперех.

if you need a hand, I'll be happy to oblige

będzie mi miło, jeśli będę mógł ci pomóc

I . oblique [ə(ʊ)ˈbli:k, америк. oʊ-] ПРИЛ.

1. oblique (indirect):

oblique

pośredni

oblique remark, references

dwuznaczny

oblique remark, references

niejasny

2. oblique line, stroke:

oblique

ukośny

II . oblique [ə(ʊ)ˈbli:k, америк. oʊ-] СУЩ.

oblique

ukośnik м.

obligate [ˈɒblɪgeɪt, америк. ˈɑ:b-] ГЛ. перех.

obligate

zobowiązywać [perf zobowiązać]

obliging [əˈblaɪʤɪŋ] ПРИЛ.

obliging

uprzejmy

obligation [ˌɒblɪˈgeɪʃən, америк. ˈɑ:blə-] СУЩ.

1. obligation (duty):

obligation

obowiązek м.

obligation of confidentiality

obowiązek zachowania poufności

obligation to give information

obowiązek udzielenia informacji

to be under no obligation

nie mieć obowiązku

sense of obligation

poczucie ср. obowiązku

without any obligation

bez zobowiązań

to meet [or fulfil] one's obligations

wywiązywać [perf wywiązać] się ze swoich obowiązków

2. obligation (debt):

obligation

zobowiązanie ср.

obligation

dług м.

long-term obligation

zobowiązanie długoterminowe

brazen [ˈbreɪzən] ПРИЛ.

brazen

bezwstydny

brazen attitude, lie

bezczelny

brazen cheating

jawny

to be brazen about sth

nie kryć się z czymś

brazen hussy ирон.

bezwstydnica ж.

citizen [ˈsɪtɪzən, америк. -t̬-] СУЩ.

1. citizen of country:

citizen

obywatel(ka) м. (ж.)

2. citizen of city, town:

citizen

mieszkaniec(-nka) м. (ж.)

denizen [ˈdenɪzən] СУЩ.

1. denizen лит.:

denizen

mieszkaniec(-nka) м. (ж.)

2. denizen ирон. of pub:

denizen

bywalec(-lczyni) м. (ж.)

publican [ˈpʌblɪkən] СУЩ. брит.

publican

właściciel(ka) м. (ж.) pubu