tut [tu:t] ГЛ.
tut 3. наст. вр. von tun
I. tun <tut, tat, getan> [tu:n] ГЛ. неперех., перех.
II. tun <tut, tat, getan> [tu:n] ГЛ. перех. разг. (setzen, stellen, legen)
I. tun <tut, tat, getan> [tu:n] ГЛ. неперех., перех.
II. tun <tut, tat, getan> [tu:n] ГЛ. перех. разг. (setzen, stellen, legen)
Tun <-s, ohne pl > СУЩ. ср.
1. Tun (Beschäftigung):
| ich | tue |
|---|---|
| du | tust |
| er/sie/es | tut |
| wir | tun |
| ihr | tut |
| sie | tun |
| ich | tat |
|---|---|
| du | tatest / tatst |
| er/sie/es | tat |
| wir | taten |
| ihr | tatet |
| sie | taten |
| ich | habe | getan |
|---|---|---|
| du | hast | getan |
| er/sie/es | hat | getan |
| wir | haben | getan |
| ihr | habt | getan |
| sie | haben | getan |
| ich | hatte | getan |
|---|---|---|
| du | hattest | getan |
| er/sie/es | hatte | getan |
| wir | hatten | getan |
| ihr | hattet | getan |
| sie | hatten | getan |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.