Переводы „unabh��ngig“ в словаре немецко » польский

(Перейти к польско » немецкий)

I . ụnabhängig ПРИЛ.

1. unabhängig (autonom, souverän):

unabhängig Land

suwerenny

unabhängig Land

niepodległy

unabhängig werden (Land)

uzyskać niepodległość

das Land ist 1960 unabhängig geworden

kraj м. uzyskał niepodległość w 1960 roku

2. unabhängig (selbstständig):

unabhängig Person

niezależny

von jdm/etw unabhängig sein

być niezależnym od kogoś/czegoś

3. unabhängig (nicht bedingt durch):

von etw unabhängig sein (Entwicklung)

nie mieć związku z czymś

von etw unabhängig sein (Entwicklung)

być niezależnym od czegoś

das ist unabhängig davon, ob ...

to jest niezależne od tego, czy...

II . ụnabhängig НАРЕЧ.

unabhängig leben, etw entdecken:

unabhängig

niezależnie

unabhängig handeln/entscheiden

działać/decydować niezależnie

etw unabhängig voneinander machen

robić [св. z‑] coś niezależnie od siebie

sich von jdm/etw дат. unabhängig machen

uniezależniać [св. uniezależnić] się od kogoś/czegoś

ạbhängig ПРИЛ.

1. abhängig (bedingt, angewiesen):

von jdm/etw abhängig sein

być zależnym od kogoś/czegoś

vom Wetter abhängig sein

być zależnym od pogody

ich mache das von der Bedingung abhängig, dass ...

uzależniam to od tego, czy...

voneinander abhängig

zależny od siebie wzajemnie

von jdm finanziell abhängig sein

być od kogoś zależnym finansowo

2. abhängig (süchtig):

abhängig

uzależniony

von einer Droge abhängig sein

być uzależnionym od narkotyku

3. abhängig (unselbstständig):

abhängig

niesamodzielny

abhängig

najemny

abhängig Beschäftigte

pracownicy м. мн. najemni

4. abhängig ЛИНГВ.:

abhängiger Satz

zdanie ср. podrzędne

die abhängige Rede

mowa ж. zależna

lo̱hnabhängig ПРИЛ.

lohnabhängig

zależny od płacy

lohnabhängige Beschäftigung

praca ж. zależna od płacy

I . ụnablässig [ˈʊnʔaplɛsɪç, --​ˈ--] ПРИЛ.

unablässig Wiederholung:

unablässig

nieustanny

unablässig

ustawiczny

II . ụnablässig [ˈʊnʔaplɛsɪç, --​ˈ--] НАРЕЧ.

unablässig reden:

unablässig

nieustannie

unablässig

ustawicznie

ạbgängig ПРИЛ. австр. form

abgängig

zaginiony

ạnhängig ПРИЛ. ЮРИД.

anhängig

zawisły

anhängig

przynależny

der Prozess ist anhängig

proces м. toczy się [lub jest w toku]

etw anhängig machen

wystąpić z czymś na drogę sądową

Ụnabhängigkeit <‑, мн. отсут. > СУЩ. ж.

1. Unabhängigkeit (eines Staates):

Unabhängigkeit

niepodległość ж.

einen Staat in die Unabhängigkeit entlassen

przyznać jakiemuś państwu niepodległość

2. Unabhängigkeit (einer Kontrollinstanz):

Unabhängigkeit

niezależność ж.

beru̱fsunabhängig ПРИЛ.

berufsunabhängig

niezależny od zawodu

ein berufsunabhängiger Mindestlohn

pensja ж. minimalna niezależna od zawodu

dro̱genabhängig ПРИЛ.

drogenabhängig

uzależniony od narkotyków