Переводы „Nabelmiere“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

nabrzmienie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [nabʒmjeɲe] СУЩ. ср. высок.

nabrzmienie

Schwellung ж.

nabrzmienie powiek

Lidschwellung ж.

dalmierz <род. ‑a, мн. ‑e, род. мн. ‑y [lub ‑ów]> [dalmjeʃ] СУЩ. м. ТЕХН.

dalmierz

Entfernungsmesser м.

dalmierz laserowy

Laser-Entfernungsmesser м.

nabrzmieć [nabʒmjetɕ]

nabrzmieć св. od nabrzmiewać

Смотри также nabrzmiewać

nabrzmiewać <‑wa; св. nabrzmieć> [nabʒmjevatɕ] ГЛ. неперех.

1. nabrzmiewać высок.:

nabrzmiewać

[an]schwellen

wiosną nabrzmiewają pąki wierzb

im Frühling schwellen die Weideknospen ж. мн.

2. nabrzmiewać перенос.:

problem nabrzmiewa

das Problem ср. wird akut

nabrzmiewać <‑wa; св. nabrzmieć> [nabʒmjevatɕ] ГЛ. неперех.

1. nabrzmiewać высок.:

nabrzmiewać

[an]schwellen

wiosną nabrzmiewają pąki wierzb

im Frühling schwellen die Weideknospen ж. мн.

2. nabrzmiewać перенос.:

problem nabrzmiewa

das Problem ср. wird akut

I . nabierać <‑ra; св. nabrać> [nabjeratɕ] ГЛ. перех.

1. nabierać (zaczerpnąć):

nabierać czegoś (wody, zupy)

etw schöpfen

2. nabierać:

nabierać (wyrabiać w sobie pewne cechy: apetytu, ochoty)

bekommen

nabierać (wprawy)

erlangen

nabierać (ogłady)

annehmen

nabrać zwyczaju

sich дат. zur Gewohnheit machen

nabrać zwyczaju

sich дат. angewöhnen

nabierać sił

zu Kräften kommen

3. nabierać (znaleźć się w pewnym stanie):

nabierać kształtu

Gestalt annehmen

nabierać szybkości

an Geschwindigkeit gewinnen

nabierać wysokości

an Höhe gewinnen

4. nabierać разг. (żartować):

nabierać kogoś

jdm einen Bären aufbinden перенос.

nabierać kogoś

jdn foppen

nabierać kogoś

zum Narren halten высок.

nabierać kogoś

jdn reinlegen разг.

5. nabierać разг. (oszukiwać):

nabierać

prellen

nabierać

neppen разг.

nabierać

reinlegen разг.

II . nabierać <‑ra; св. nabrać> [nabjeratɕ] ГЛ. возвр. гл. (pozwolić się oszukać)

dać się nabrać

sich вин. betrügen [o. prellen] [o. reinlegen разг. ] lassen

nabiec [nabjets] св.

nabiec → nabiegnąć

Смотри также nabiegnąć

nabiegnąć [nabjegnoɲtɕ]

nabiegnąć св. od nabiegać

nabycie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [nabɨtɕe] СУЩ. ср.

1. nabycie письм. (kupno: gruntu, obrazu):

nabycie

Erwerb м.

nabycie

Anschaffung ж.

nabycie netto

Nettoerwerb м.

ЮРИД. nabycie w dobrej wierze

gutgläubiger Erwerb

2. nabycie высок.:

nabycie (uzyskanie: śmiałości, wprawy)

Bekommen ср.

nabycie (ogłady)

Erhalten ср.

nabycie (ogłady)

Annehmen ср.

nabycie (spadku)

Anfall м.

ЮРИД. nabycie prawa

Rechtserwerb м.