Переводы „Normalien“ в словаре польско » немецкий

normalnieć <‑eje; св. z‑> [normalɲetɕ] ГЛ. неперех. высок.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

normalnie [normalɲe] НАРЕЧ.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

normalka <род. ‑ki, мн. отсут. > [normalka] СУЩ. ж. разг.

normalka

das Normalste ср. von der Welt разг.

normalny [normalnɨ] ПРИЛ.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung ж. des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

formalina <род. ‑ny, мн. отсут. > [formalina] СУЩ. ж. ХИМ.

formalina

Formalin ср.

formalizm <род. ‑u, loc ‑zmie, мн. отсут. > [formalism] СУЩ. м. t. высок. t. ФИЛОС.

formalizm

Formalismus м. t. высок.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus высок.

normalność <род. ‑ści, мн. отсут. > [normalnoɕtɕ] СУЩ. ж.

normalność

Normalität ж.

normatywny [normatɨvnɨ] ПРИЛ.

1. normatywny (regulujący):

normatywny akt

normativ

nauki normatywne

normative Wissenschaften ж. мн.

2. normatywny (ustalony):

normatywny czas pracy

Regel-

normatywny czas pracy

geregelt

I . normalizować <‑zuje; св. z‑> [normalizovatɕ] ГЛ. перех.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; св. z‑> [normalizovatɕ] ГЛ. возвр. гл.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich вин. normalisieren

normalizacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [normalizatsja] СУЩ. ж.

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung ж.

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung ж.

normalizator <род. ‑a, мн. ‑orzy> [normalizator] СУЩ. м.

normalizator ЮРИД., ТЕХН.

Normer м.

nienormalnie [ɲenormalɲe] НАРЕЧ.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]