Переводы „Poslije“ в словаре польско » немецкий

poślizg <род. ‑u, мн. ‑i> [poɕlisk] СУЩ. м. обыч. lp

1. poślizg (przesuwanie się: nart):

poślizg

Gleiten ср.

poślizg

Rutschen ср.

2. poślizg (śliskość: materiału):

poślizg

Glätte ж.

3. poślizg ТЕХН.:

poślizg

Gleitung ж.

4. poślizg АВТО.:

wpaść w poślizg

ins Rutschen geraten [o. kommen]

5. poślizg разг. (dłuższy termin):

poślizg

Galgenfrist ж.

poślizg

Fristverlängerung ж.

z poślizgiem

mit einer Galgenfrist

z poślizgiem

mit Verspätung [o. Verzögerung]

bez poślizgów

fristgerecht

posolić [posolitɕ]

posolić св. od solić

Смотри также solić

solić <‑li; прош. вр. sól> [solitɕ] ГЛ. перех.

1. solić < св. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

I . posilać <‑la> [poɕilatɕ], posilić [poɕilitɕ] св. ГЛ. перех. высок.

posilać

stärken

II . posilać <‑la> [poɕilatɕ], posilić [poɕilitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

posilać się czymś

sich вин. mit etw stärken

I . posiać <‑eje> [poɕatɕ]

posiać св. od siać

II . posiać <‑eje> [poɕatɕ] ГЛ. перех. св. разг. (zgubić)

posiać rękawiczki, torebkę

verschlampen уничиж. разг.

Смотри также siać

I . siać <sieje; прош. вр. siej> [ɕatɕ] ГЛ. перех.

1. siać (rzucać ziarno):

siać

säen

głupich nie sieją, sami się rodzą посл.

die Dummen м. мн. werden nicht gesät, sie wachsen von selbst (man trifft häufiger dumme als kluge Menschen)

kto wiatr sieje, zbiera burzę посл.

wer Wind sät, wird Sturm ernten посл.

2. siać перенос. (szerzyć):

siać grozę, strach

verbreiten

siać panikę

auslösen

siać nienawiść

säen

siać nienawiść

schüren

siać zamęt, niepokój

stiften

II . siać <sieje; прош. вр. siej> [ɕatɕ] ГЛ. неперех. разг. (zgubić coś)

siać

verlieren

siać

liegenlassen

posiał gdzieś parasol

er hat irgendwo seinen Schirm liegenlassen

posiew <род. ‑u, мн. отсут. > [poɕef] СУЩ. м.

1. posiew БИОЛ. (badanie drobnoustrojów):

posiew

Saat ж.

2. posiew С.-Х.:

posiew

Saat ж.

posiew

Aussaat ж.

3. posiew перенос. высок.:

posiew

Saat ж.

postój <род. ‑toju, мн. ‑toje, род. мн. ‑toi [lub ‑tojów]> [postuj] СУЩ. м.

1. postój (przerwa w podróży):

postój

Aufenthalt м.

2. postój (miejsce):

postój

Halteplatz м.

postój

Stand[platz] м.

postój taksówek

Taxistand м.

zakaz postoju

Halteverbot ср.

3. postój (przerwa konserwacyjna, w wyniku awarii):

postój

Stillstand м.