Переводы „odwolaclot“ в словаре польско » немецкий

odwołanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [odvowaɲe] СУЩ. ср.

1. odwołanie мн. отсут.:

odwołanie

Absage ж.

od czegoś nie ma odwołania

etw ist unumgänglich [o. zwingend]

2. odwołanie (dymisja: urzędnika, ambasadora):

odwołanie

Abberufung ж.

odwołanie

Demission ж. высок.

odwołanie członków rady nadzorczej/sędziów przysięgłych

Abberufung von Aufsichtsratmitgliedern/Geschworenen

odwołanie tymczasowe

vorläufige Abberufung

odwołanie z funkcji [lub ze stanowiska]

Amtsenthebung ж.

3. odwołanie:

odwołanie (unieważnienie: zarządzenia)

Widerruf м.

odwołanie (alarmu)

Entwarnung ж.

[aż] do odwołania

[bis] auf Widerruf

4. odwołanie мн. отсут. ЮРИД.:

odwołanie

Berufung ж.

odwołanie

Revokation ж.

odwołanie wzajemne

Gegenberufung ж.

odwoławczy [odvowaftʃɨ] ПРИЛ. ЮРИД.

odwoławczy

Berufungs-

sąd odwoławczy

Berufungsgericht ср.

tryb odwoławczy

Berufungsverfahren ср.

odwołać [odvowatɕ]

odwołać св. od odwoływać

Смотри также odwoływać

I . odwoływać <‑łuje; св. odwołać> [odvowɨvatɕ] ГЛ. перех.

1. odwoływać (usunąć z urzędu):

odwoływać ambasadora

abberufen

list odwołujący

Abberufungsschreiben ср.

list odwołujący

Avocatorium ср. przest м.

2. odwoływać (unieważniać):

odwoływać rozkaz

widerrufen

odwoływać spotkanie

absagen

odwoływać alarm

entwarnen

odwoływać obietnicę, słowa

zurücknehmen

II . odwoływać <‑łuje; св. odwołać> [odvowɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл. ЮРИД.

odwoływać się od decyzji

gegen ein Urteil Berufung einlegen

odwalać <‑la> [odvalatɕ], odwalić [odvalitɕ] ГЛ. перех. св.

1. odwalać (odrzucać):

odwalać gruz, głaz

wegwälzen

odwalić kitę

abkratzen разг.

odwalić kitę

den Löffel abgeben разг.

2. odwalać разг. (robić coś):

odwaliliśmy kawał roboty

wir haben ganze [o. gründliche] Arbeit geleistet

3. odwalać разг. (robić coś w pośpiechu, byle jak):

odwalać

hinhauen разг.

odwalać

schlampig [o. schlud[e]rig] ausführen разг.

odwach <род. ‑u, мн. ‑y> [odvax] СУЩ. м. ИСТ.

odwach

Hauptwache ж.

odwach

[Haupt]wachgebäude ср.

odwal [odval]

na odwal разг.

schlud[e]rig уничиж. разг.

na odwal разг.

schnell und schlampig уничиж. разг.

I . odwlec [odvlets] св., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> ГЛ. перех.

1. odwlec (powodować opóźnienie):

odwlec

aufschieben

odwlec

verzögern

co się odwlecze, to nie uciecze посл.

aufgeschoben ist nicht aufgehoben

2. odwlec (ciągnąć w inne miejsce):

odwlec

wegtragen

odwlec

wegschleppen разг.

II . odwlec [odvlets] св., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> ГЛ. возвр. гл. (opóźniać się)

odwlec

sich вин. verzögern

odwlec

sich вин. hinziehen